۱. آخرین جمعه رمضان امسال است و روز قدس.
برای من روز قدس از این جهت مهم است که نماد مبارزه با بیعدالتی است.
ملتی در سرزمین خود، توسط عده ای غاصب، بیش از هفتاد سال است که به گروگان گرفته شده اند و این گروگان گیری در یکسال و نیم گذشته به جنایت علیه بشریت تبدیل شده و قدرتمندان عالم هم، با زورگویی و قلدری، می‌خواهند غاصب را ذیحق و مظلوم را متجاوز جا بزنند.
لغو جوایز دستگیری رهبران شبکه حقانی توسط آمریکا، هرچند که همزمان با سفر بولر و خلیل‌زاد به کابل صورت گرفته، اما ماحصل این سفر نیست.
به نظر می‌رسد حذف نام سراج‌الدین حقانی از فهرست افراد تحت تعقیب ایالات متحده، پیش از هرچیزی، می‌تواند پیام آشکار به ملا هبت‌الله آخوندزاده باشد.
خلیل‌زاد هیچ سمت رسمی در دولت ترامپ ندارد، اما در کنار آدم بولر، نماینده ویژه رئیس‌جمهور امریکا در امور زندانیان آمریکایی به کابل سفر کرده و در جلسات رسمی با طالبان حضور یافته است.
به نظر می‌رسد که در کشاکش رقابتهای درون گروهی طالبان، کفه ترازو، به نفع ملاهبه الله در حال سنگین تر شدن است.
آیا این محفل، برای شیعیان هم مفید است و تامین کننده منافغ آنهاست؟ یا حماقتی است که در تداوم کج فهمی ها و ندانم کاری های پیشین، توسط عده ای مزدور پروژه بگیر روی داده است؟
سفر آقای سیاف به تهران، یک اتفاق نادر و تا حد زیادی بهت آور است. درست به همان اندازه که اولین سفر ملابرادر به تهران، موجب بهت شده بود یا خبر سفر ملااختر منصور به ایران، تعجب را برانگیخته بود.
هر شخص حقیقی وقتی مراسم یا مهمانی برگزار می‌کند، دوستان و خویشاوندان خود را دعوت می‌کند؛ چه آن‌ها باسواد باشد و چه بی‌سواد و لزومی نمی‌بیند که به دنبال دانشمندان یا فرهیختگان شهر بگردد.
از میان معیارهای مهدوی بودن، شاید بتوان«ستم ستیزی» را اصلی ترین ویژگی پیروان آخرین ذخیره الهی بر زمین دانست.
فرمان اجرایی ترامپ برای تعلیق ۹۰ روزه کمک های بین المللی ایالات متحده به دیگر کشورها و به ویژه افغانستان، باعث شده است تا بحث ها بر سر روند کمک های بین المللی به افغانستان و در کنار آن پیامدهای اقدام کاخ سفید بر طالبان و مردم افغانستان بالا بگیرد.