دو سخنرانی اخیر سید حسن نصرالله، به منظور مدیریت پیچیده‌تر جنگ روانی ایراد شد و نشان داد که حسن نصرالله، اطلاع دقیقی از تحولات غزه و خاورمیانه و شناخت عمیقی از بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای دارد و لایه‌های جنگ ترکیبی کنونی را به خوبی می‌شناسد؛ حزب‌الله به رهبری حسن نصرالله در واقع در حال همکاری برای فرسایشی‌سازی جنگ غزه است و تجربیات جنگ ۳۳ روزه با اسرائیل را به حماس انتقال می‌دهد.
طی چند روز گذشته، ارزش پول افغانی، رشد قابل ملاحظه‌ای داشته و سقوط نرخ دالر و سایر ارزهای خارجی نسبت به آن، مورد توجه واقع شده است.
ایرانی ها با میزبانی گرمی که از ملابرادر کردند، برادری خود را با طالبان را ثابت کردند (این سخن را آقای کاظمی قمی گفته است) و اکنون منتظر هستند که برادر، برادری خود را ثابت کند.
بر خلاف جنگ شش روزه اعراب با اسراییل، اینبار اسراییل به سد محکمی برخورده که حتی پس از شصت روز هم، دورنمای پیروزی در آن احساس نمی‌کند.
در این سرزمین، عرب و ترک و مغول حکم رانده‌اند. عرب‌ها دین خود را با فتوحات و نبردهای سنگین تحمیل کردند و مردمان منطقه نیز پذیرفتند.
در میان مشاغل عجب دنیا، شغلی وجود دارد به نام گردنگیری.
خلاف کار های حرفه ای، زمانی که کار خلافی انجام میدهند و گیر می افتند، افرادی را استخدام می‌کنند که به جای آنها، مسئولیت آن خلاف را به عهده بگیرد و در عوض، خود و خانواده آنها، از حمایت های مالی و … خلافکار ها برخوردار شوند.
طرح تکریم مهاجرین (اخراج مهاجرین) به طور همزمان در ایران و پاکستان در حال اجراست.
اگر من عبارت “غرب وحشی” را قبل از قتل‌عام غزه به کار می‌بردم، شاید این تصور به وجود می‌آمد که پا را از دایره منطق فراتر گذشته و به چندین میلیون انسان توهین کرده‌ام اما اکنون که شاهد فاجعه انسانی با اسلحه و پول غربی در غزه هستیم، واژه غرب وحشی نیز معنا پیدا می‌کند.
نزدیک به یک قرن است که فلسطینیان درد می‌کشند اما نه تنها این درد را حس نمی‌کنیم بلکه در اخبار هم نمی‌شنویم زیرا تکرار و عادی شده است. دیگر رنج‌ها و آلام فلسطینی‌ها برای هیچ‌کس ارزش خبری ندارد چون جان کودک فلسطینی ارزشی ندارد.
گاهی در بین وجدان‌های خفته و مرده هم وجدانی بیدار و زنده می‌شود و فریاد می‌زند که اسرائیل نسل‌کشی می‌کند اما سازمان ملل و جهان نظاره‌گر آن است.