مادر بی‌عدالتی

برخی، نرندرسنگ خالصه را گزینه شایسته برای ریاست پارلمان دانسته‌اند. جدا از این‌که این خواسته چقدر قابلیت برای تحقق دارد؛ ولی صرف این در خواست، نوید دهنده فردای روشن برای تحقق جامعه عاری از تعصب است، با این‌که تا رسیدن به‌چنین جامعه‌ای، فاصله زیاد است.

واقعیت این است که در کشور ما، بی‌عدالتی و تبعیض بی‌داد می‌کند و به‌نحوی آپارتاید پنهان زخم‌های عمیقی را به‌وجود آورده است، ماله‌کشی چهار نفر نان به‌نرخ‌روزخور که در مناصب دولتی برای چهار روز شغلی را بدست می‌آورند یا کنترات‌کاری چهار رهبر کنترات کار که چهار صباحی عضو یک تیم می‌شوند، نمی‌تواند التیامی برای زخم‌های ناشی از تبعیض و بی‌عدالتی باشد.

مادر این بی‌عدالتی و مخزن متعفن این تبعیض «تعصب دیگر ستیز» است. جهت بسترسازی برای تحقق جامعه مبتنی بر عدالت و مساوات، باید دیوار ضخیم تعصب را تخریب کرد. حمایت از اقلیت‌ها در عرصه‌های مختلف، گام ارزنده و مواد منهدم کننده، برای تخریب این دیوار نفرت است.

نباید ناگفته گذاشت، دست مسلمانی که قرآن در کف گرفته‌است؛ اما تبعیض روا می‌دارد، عدالت را زیر پا می‌گذارد و حقوق دیگران، برای او معنا ندارد، دست نجس و ویرانگر است و بر خلاف قرآن عمل می‌کند؛ اما دست هندوی که عادلانه رفتار می‌کند، پاک و سازنده است و بر اساس آموزه‌های اسلام عمل می‌کند، آن دست را باید به‌گرمی فشرد، هرچند که در ظاهر او، به‌این آموزه‌ها باور ندارد.

داکتر سید جواد سجادی