الملک لا ییقی مع الظلم

بر اساس گزارش رسانه ها، اعتراضات مردمی روزهای گذشته در بدخشان بسیار گسترده است.

وسعت و حجم گسترده این خیزش، نشانگر میزان نارضایتی عمومی از حاکمیت است.

در حاکمیت های استبدادی، اگر ظلم به یک روند سیستماتیک تبدیل شود و تبعیض هم چاشنی آن باشد، معمولا با واکنش‌های مردمی مواجه می‌شود. واکنش هایی که هیچ سازماندهی قبلی در آن وجود ندارد و صرفا با سرریز شدن کاسه صبر مردم، در اثر یک اتفاق کوچک ممکن است شکل بگیرد. (نظیر آنچه که در تونس، موجب راه افتادن بهار عربی شد).

آنچه که صبر مردم بدخشان را لبریز کرده، ستم و استبداد بی مانندی است که در سه سال گذشته، توسط حاکمان غیر بومی طالبان بر بدخشان تحمیل شده است.

بر اساس آنچه که معترضین می‌گویند، تبعیض، در کنار احساس ناامنی جانی و ناموسی، اصلی ترین دلیل بالا گرفتن خشم مردم است.

در رابطه با آنچه که این روزها از خیرش مردمی بدخشان مقابل چشم داریم، دو نکته حائز اهمیت است:

۱. نکته اول این است که این اعتراضات، کاملا مردمی است و در نتیجه احساس تبعیض و ستم است. بنابراین، پیوند دادن اعتراضات گسترده مردمی در بدخشان توسط طالبان به تخریب مزارع خشخاش یا هر ادعای دیگر، دروغی است برای توجیه سرکوب اعتراضات و پنهان کردن دلایل اصلی نارضایتی مردم در پس این ادعا.

۲. نکته دوم این است که مسأله نارضایتی از ستم و تبعیض و استبداد، اکنون تنها مسأله بدخشان و بدخشانی ها نیست. بلکه واقعیتی است که از بدخشان تا فاریاب و از لوگر تا نیمروز و از بلخ تا قندهار، میلیون ها انسان ، آن را با گوشت و پوست و استخوان خود درک می‌کنند.

در شرایط فعلی که مردم بدخشان، صدای خود را به دنیا رسانده اند، تنها گذاشتن آنها، کمک به توسعه ظلم و ستم سیستماتیک طالبان است.

برای رهایی از ستم، درد را باید فریاد کرد، همان گونه که بدخشانی ها فریاد کرده اند.

اگر صداهای دیگری در کنار صدای بدخشان بلند شود تا فریاد بدخشان به فریاد افغانستان تبدیل گردد، آنگاه هیچ نیرویی را یارای ایستادن در مقابل آن نیست.

طالب نمی‌تواند تمام مردم افغانستان را از دم تیغ بگذارند.
اساسا اعتراضات مدنی مردم بدخشان، یک رویداد نظامی نیست که طالبان مجوز کشتار پیدا کنند، اما اگر چنین اتفاقی هم روی بدهد، زدن تیشه به ریشه خود طالبان است.

توسعه بلند شدن صدای اعتراض علیه ستم طالبان، به استیفای حقوق همه مردم افغانستان منجر خواهد شد.
بنابراین بدخشان را تنها نگذاریم.

سید احمد موسوی مبلغ