تعامل با امارت متغلب

وَلَا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ ﴿هود: ١١٣﴾
و به کسانی که ستم کرده اند، تمایل و اطمینان نداشته باشید و تکیه مکنید که آتش [دوزخ] به شما خواهد رسید ودر آن حال شما را جز خدا هیچ سرپرستی نیست، سپس یاری نمی شوید.

از حضرت رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله نیز نقل شده: إیّاکُم و مُخالَطَهَ السُّلطانِ فإنّهُ ذَهابُ الدِّینِ ، و إیّاکُم و مَعُونَتَهُ فإنّکُم لا تَحمَدُونَ أمرَهُ .[بحار الأنوار : ۱۰/۳۶۸/۷ .]
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : زنهار از مصاحبت با سلطان که آن دین را مى برد ؛ و زنهار از کمک کردن به او ؛ زیرا شما کارهاى او را نمى پسندید.

حکومت فعلی در افغانستان بر اساس قاعده مردود از نظر عقلی و شرعی بنا شده است. اساس این حکومت قاعده « الحق لمن غلب» است که حکومت استبدادی و خودکامه را مشروع می‌داند.
مسلما همکاری و همیاری با این سیستم هیچ فضیلت دینی و عقلی ندارد. حال که این حکومت شیعیان افغانستان را نادیده گرفته، خوب است آنان نیز تا جای ممکن از آن کناره بگیرند.
اگر علمای ما و متنفذان جامعه با این حکومت همکاری و مخالطه نداشته باشند، حد اقل حسن این کار این است که در عمل آنان شریک نمی‌شوند. این عدم معاونت علما و متنفذان را از عنوان «اعوان ظلمه» دور می‌کند.
سیره مستمر فقهای شیعه در طول تاریخ همین گونه بوده است. آنان تا جای ممکن از حکام جائر دوری می‌کردند. حال که توفیق اجباری پیش آمده، تمسک به این سیره سلف صالح بسیار نیکو است.

ناطقی بلخابی