روز نهم ذی‌الحجه روز عرفه است. روزی که زائران سپیده دم صبح راهی عرفات می‌شوند تا در جوی مملو از ایمان، خشوع و خضوع استغفار کرده و ارکان اصلی حج را به جا آورند. عرفات جمع عرفه به معنای شناخت است و از آنجا که وادی شناخت و معرفت خدا و نفس و خود است، عرفات نام گرفته است. عرفه روزی است که صد‌ها هزار زائر خانه خدا به صحرای عرفات می‌روند و در این روز بزرگ به درگاه خداوند متعال تضرع می‌کنند، روزی که آن‌ها خواستار تقرب به درگاه احدیت هستند. روزی که خواهان بخشش گناهان و تولدی دوباره‌اند.
روز نهم، روز عرفه و از اعیاد بزرگ است، گرچه به اسم عید نامیده نشده و روزی است که خدا بندگانش را به عبادت و طاعت خویش دعوت کرده و سفره‌های جود و احسانش را برای آنان گسترده و شیطان در این روز خوارتر و حقیرتر و رانده‌تر و خشمناک‌تر از روزهای دیگر است.
در روزگاری که امواج فتنه و التقاط، بنیان‌های اعتقادی مسلمانان را تهدید می‌کرد، مردی از تبار نبوت، پرچم علم و حقیقت را برافراشت و با حکمت بی‌نظیرش، شیعه را صاحب مکتب و هویت کرد. امام جعفر صادق (ع)، ششمین پیشوای شیعیان، نه‌تنها بنیان‌گذار فقه جعفری، که معمار تمدن عقلانی شیعه بود؛ عالمی ربانی که با تربیت هزاران شاگرد، معارف اهل‌بیت (ع) را از دل خفقان سیاسی و انحرافات عقیدتی، تا همیشه تاریخ ماندگار ساخت.
