نکتهای درباره روابط ایران و طالبان
- انتشار: ۲۳ سرطان ۱۴۰۰
- سرویس: دیدگاهسیاست
- شناسه مطلب: 116639
در سالهای اخیر رابطه ایران و طالبان، به یکی از مهمترین موضوعات برای تحلیلگران تبدیل شده است. بسیاریها سوال میکنند که این رابطه در چه سطحی است و یا این که چنین رابطهای پایدار خواهد بود یا خیر؟
بدون شک که اخیراً، رابطه طالبان در سطح رهبری دفتر سیاسی این گروه تا سطح وزارت امور خارجه ایران برقرار شده است که سفرهای هیئتهای طالبان به تهران، گواه این واقعیت است اما این که واقعاً این رابطه چقدر عمیق و پایدار است، جای تأمل دارد.
رابطه ایران و طالبان، هرچه باشد راهبردی و استراتژیک نیست زیرا ماهیت وجودی ایران و طالبان مبتنی بر دو ایدئولوژی متضاد و مخالف است. آیتالله خامنهای رهبر ایران در ۲۳ شهریور/سنبله ۱۳۷۷خورشیدی طی پیامی به مناسبت حوادث مزارشریف، سیاست ایران را در قبال طالبان تبیین و مشخص کرد. در بخشی از این پیام، از جنگجویان طالبان به عنوان “ظالم، سنگدل، متعصب، وحشی، مزدور، درندهخو و متحجر” یاد شده است. از آنجا که تاکنون ماهیت طالبان از نگاه رفتاری تغییری نکرده است، میتوان نتیجه گرفت که دیدگاه سیاست کلی ایران نیز نسبت به طالبان تغییری نکرده است.
در همین مقطع از روابط ایران و طالبان، ملامحمد عمر رهبر طالبان هم طی سخنانی سیاست این گروه را در برابر ایران مشخص کرد که شامل تصرف اصفهان توسط طالبان نیز میشود. همچنین طالبان در سالهای حاکمیت خود در هفتهنامه «ضربمومن» که به هدف مبارزه با ایران در شهر کراچی چاپ میشد نیز سیاست خود را در قبال ایران مشخص کردهاند. در این نشریه که نسخههایی از آن نزد نگارنده موجود است، رابطه طالبان با ایران آشتیناپذیر و استوار بر خصومت است. لذا نمیتواند رابطه ایران و طالبان که اکنون بر سر زبانها افتاده است، پایدار و عمیق باشد. در واقع، آنچه امروز از رابطه ایران و طالبان سخن گفته میشود، بیشتر تاکتیکی، مصلحتی، محدود، گذرا و مقطعی است که بر اثر وقوع رویدادها میتواند دستخوش تغییرات شود ولی با این وجود، از هرگونه رابطه جهان با طالبان به شرط آن که از خونریزی بیشتر در افغانستان جلوگیری کند، باید استقبال کرد.
محمد مرادی
نظرات(۰ دیدگاه)