5 راهکار برای استفاده حداکثری از سفر اعضای دولت به واشنگتن

به گزارش خبرگزاری اطلس به نقل از مجله دیپلمات، با توجه به بحران شدید که گریبانگیر افغانستان است، رئیس جمهور این کشور باید استفاده حداکثری از سفرش به واشنگتن ببرد.

اشرف‌غنی رئیس‌جمهور و عبدالله عبدالله رئیس‌اجرایی افغانستان قرار است در نخستین سفر رسمی خودشان به آمریکا میهمان کاخ سفید باشند. این در حالی است که حامد کرزی رئیس‌جمهور سابق افغانستان روابط پرتنشی با اوباما رئیس‌جمهور آمریکا و تیم امنیتی وی داشت.

عدم اعتماد کرزی به آمریکا و انتقادهای شدید و هجوم به سیاست‌های آمریکا به نظر می‌رسد بهای سنگینی برای این کشور به همراه داشته است.

نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهند که افغانستان دیگر جایگاهی گذشته را در فهرست اولویت‌های سیاست خارجی آمریکا ندارد.

حال اشرف‌غنی و تیم وی باید به دنبال بهبود روابط پرتنش کابل – واشنگتن و ایجاد مجدد نظر مثبت در سیاست‌مداران آمریکا نسبت به افغانستان باشند.

رهبران افغانستان علاوه بهبود روابط کابل – واشنگتن، باید کمک‌های مالی بلند مدت و ضمانت‌های امنیتی آمریکا را جلب کنند زیرا در غیر این صورت، افغانستان دچار هرج و مرج شده و پیامدهای آن گریبانگیر تمام منطقه خواهد شد.

در این راستا، مجله «دیپلمات» پنج راهکار برای اشرف‌غنی و دیگر رهبران افغان برای بهبود روابط افغانستان و آمریکا به شرح ذیل در نظر گرفته است:

1- بازسازی وجهه افغانستان و روابط با آمریکا

کرزی در دوره اول ریاست‌جمهوری خود در افغانستان مورد علاقه غرب بود اما پس از تلاش «ریچارد هالبروک» و تیمش برای کنار زدن رئیس جمهور سابق این کشور در انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان در سال 2009 میلادی، موجب رنجش و ایجاد حس بی‌اعتمادی شدیدی در حامد کرزی نسبت به سیاست‌مداران آمریکایی شد.

پس از این اقدام هالبروک، کرزی انتقادات شدید خود علیه آمریکا را آغاز کرد که علاوه بر تنش در روابط دو جانبه کابل – واشنگتن، افکار عمومی آمریکا نسبت به جنگ افغانستان و کمک اقتصادی به این کشور را تحت تأثیر قرار داد.

اکنون اشرف‌غنی و هیئت همراه وی باید افکار عمومی و سیاست‌مداران آمریکایی را متقاعد کنند که افغانستان ارزش روابط دوجانبه با آمریکا را دارد و حفظ این روابط منافع ملی دو کشور را تأمین می‌کند.

در همین راستا، افغانستان باید با بکارگیری از دیپلمات‌های کارآمد برای پیشبرد روابط استراتژیک دو کشور، حضور دیپلماتیک خود در واشنگتن و نیویورک را تقویت کند.

این در حالی است که حضور دیپلمات‌های کنونی افغانستان در آمریکا در چندین سال گذشته، دستاوردهای اندکی در روابط دیپلماتیک و استراتژیک افغانستان و آمریکا بدست آورده‌اند.

2- تضمین ضمانت‌های امنیتی و کمک‌های اقتصادی

اشرف غنی بلافاصله پس از روی کار آمدن، پیمان امنیتی با آمریکا و ناتو را امضاء کرد که به نظر می‌رسید، حمایت‌های مالی و کمک‌های فنی را به صورت دراز مدت برای نیروهای امنیتی افغانستان تضمین کرده است.

بهرحال برای عملی ساختن پیمان امنیتی، باید نقشه راهی ترسیم، اولویت‌گذاری، برنامه‌ریزی و اجرایی شود و سپس مورد نظارت قرار گیرد.

براساس برآوردهای مختلف، میزان تلفات نیروهای امنیتی افغانستان به طور چشمگیری افزایش یافته و باتوجه به تعداد بالای فرار از خدمت، نبود قابلیت‌های نظارتی و اطلاعاتی، عدم پشتیبانی هوایی در عملیات‌ها، به نظر می‌رسد که نیروهای نظامی افغان کار دشواری را در فصل بهار پیش رو دارند و انتظار می‌رود طالبان افغانستان در سال جدید مناطق بیشتری را به تصرف خود در آورد.

علاوه براین، رشد اقتصادی در افغانستان نیز به شدت کاهش یافته تا جایی که این کشور با بحران در بودجه سالانه روبرو شده است.

گفته می‌شود که در صورت توقف کمک‌های کشورهای کمک‌کننده به افغانستان، این کشور قادر نخواهد بود که نظام اداری و نیروهای امنیتی و نیازهای ابتدایی خود را براحتی تامین کند.

3- درخواست از آمریکا برای ایفای نقش پررنگ‌تر در روند صلح افغانستان

تاکنون ابتکارات مختلفی برای آغاز روند صلح در افغانستان با همکاری آمریکا، عربستان سعودی و پاکستان بکار گرفته شده که تمامی آن‌ها به شکست انجامیده است.

اگرچه کرزی رئیس‌جمهور افغانستان دلیل شکست‌ها در آغاز روند صلح این کشور را نبود اراده و تعهد از سوی پاکستان و آمریکا می‌دانست اما دولت وی نیز با سوء مدیریت، سیاست‌های داخلی اشتباه و بازی‌های دوگانه در این شکست‌ها دخیل بوده است.

اکنون زمان آن فرا رسیده که سیاست‌های دوگانه کنار گذاشته شود و افغانستان به سمت روند صلح حقیقی حرکت کند که عناصر صلح‌طلب طالبان افغانستان را بر سر میز مذاکره بکشاند.

این در حالی است که آمریکا می‌تواند در برقراری صلح در افغانستان نقش کلیدی را ایفا کند. برای نمونه، آمریکا می‌تواند از طریق شورای عالی امنیت سازمان ملل برگزاری مذاکرات صلح در کشور سوم را فراهم کند و همسایگان افغانستان به ویژه پاکستان را برای عمل به تعهدات‌شان به گفتگوهای سه جانبه تحت فشار قرار دهد و در نهایت از گزینه‌های درست نظامی به منظور اعمال فشار بر طالبان برای آغاز مذاکره با دولت کابل استفاده کند.

گفته می‌شود، افغانستان و هم‌پیمانانش باید همزمان برای جنگ و صلح آماده باشند.

4- تقاضا از آمریکا برای اعمال قدرت در دیپلماسی منطقه‌ای

با توجه به آسیب‌پذیری و تعادل نامناسب قدرت در منطقه، دولت افغانستان به دنبال این است که توسط همسایگانش جدی گرفته شود و آمریکا می‌تواند با اعمال فشار دیپلماتیک به دیگر کشورهای جنوب آسیا، آن‌ها را به جدی گرفتن نگرانی‌ها و اظهارات افغان‌ها وادار سازد.

امضای توافقنامه‌های همکاری استراتژیک با کشورهای اروپایی و ناتو پس از امضای پیمان امنیتی با آمریکا وزنه‌ای دیپلماتیک را برای روابط افغانستان با همسایگانش به همراه داشته است.

غنی و هیئت همراه وی باید باید به دنبال نفش پررنگ‌تر آمریکا در روابط منطقه‌ای به ویژه با کشورهای تحت نفوذ واشنگتن باشد.

5- تضمین تداوم همکاری آمریکا با افغانستان برای تبدیل شدن این کشور به بزرگراه تجاری، ترانزیتی و انرژی آسیای مرکزی و جنوب آسیا

آمریکا می‌تواند با اعمال فشار سیاسی و اقتصادی به پیشبرد برخی پروژه‌های ترانزیتی، تجاری و انرژی مانند پروژه تاپی، کاسا 1000 و راه لاجورد که از افغانستان می‌گذرد، کمک کند.

افغانستان در کانون کشورهای توسعه یافته آسیایی مانند هند، چین، پاکستان و کشورهای آسیای مرکزی که حجم بالایی از تجارت و انرژی نیاز دارد، قرار گرفته است و کوتاهترین و مقرون به صرفه‌ترین مسیر، افغانستان است. بنابراین آمریکا می‌تواند برای تبدیل افغانستان به این بزرگراه کمک کند.

نخستین سفر اشرف‌غنی به آمریکا می‌تواند روابط دو جانبه آمریکا و افغانستان را برای سال‌های آینده شکل دهد.