سرویس دیدگاه

افغانستان

کشوری که نابود شد!

افغانستان امروز نه اعتبار خارجی دارد و نه اعتماد داخلی. نه وزارت خارجه و نه داخله و نه هیچ چیز. حتی پرچم هم ندارد.

دانشگاه‌ها را رها کنید!

مطمئن باشید چند روز بعد، استادان زن را هم از دانشگاه‌ها خانه‌نشین خواهند کرد و مدتی بعد، چند طالب بی‌سواد را جای‌گزین استادان لایق و دلسوز به فرهنگ و دانایی می‌کنند.

حکومت های گرفتارِ بحران، با اشتباهات پیهم، سراشیبی سقوط شان را تند تر می نمایند

گاهاً حکومت ها، اقداماتِ امتیاز طلبانه ای انجام می‌دهند که نه تنها اهداف تعیین شده را برآورده نمی نماید، بلکه با نتیجه ای معکوس، برضد خودش تبدیل می شود. بهترین فرصتِ مناسب را برای مخالفانِ یک نظام، اشتباهات استراتژیک نظامِ مستقر مهیا و فراهم می نماید.

چوب حراج طالبان به تمام سرمایه های کشور/ از فروش معدن و سلاح و جنگل تا پرندگان کمیاب!

اگر حکومت طالبان تداوم پیدا کند بعید نیست این گروه تمامیت ارضی کشور را نیز قربانی حفظ قدرت کرده و خاک افغانستان را نیز به فروش بگذارد! اگرچه زمزمه هایی درباره واگذاری منطقه راهبردی “واخان” در ولایت بدخشان این کشور به پاکستان نیز وجود داشت!

مقایسه نوکر خوب و نوکر بد توسط ارباب شیاد!

دیر نخواهد بود که امریکا پاسخ بقدرت رساندن طالبان، تحویل تسلیحات پیشرفته و اهداى بسته هاى چهل میلیون دالرى اش به طالبان را از این گروه بدوى، وحشى و فاقد اصالت تاریخى دریافت کند.

«حقوق بشر» در برزخ سیاست

آنچه امروز در افغانستان می گذرد نقض آشکار، گسترده و تکان دهنده حقوق بشر در همه عرصه ها است. در این بین نقض حقوق بشری کودکان، دختران و زنان سخت تکان دهنده تر است.

چین افغانستان

شکارچیان در دام شکار

عدم توجه‌ی کشورهای تاثیرگذار به اراده مردم و واقعیت‌های افغانستان و هر گونه حمایت از یک‌جانبه‌گرایی، حکومت یک‌دست و حاکمیت اقلیت، برباددهنده منافع آن‌ها و به معنای بی‌ثباتی منطقه است.

تیغ در دست زنگی مست است!

به همان اندازه که روسیه و چین، در حاکمیت مثلا امن طالبان، بویی از امنیت را استشمام نکرده اند، بقیه همسایگان هم باید زنگ خطر را جدی بگیرند و به جای تبرئه طالبان، این واقعیت را جدی بگیرند که حملانی از این دست، فقط توسط شبکه های درون طالبان انجام میشود نه هیچ گروه دیگری