بلندترین زاغه نشین های دنیا

زاغه نشین ها کسانی هستند که در قلمرو زندگی اقتصادی اجتماعی شهرها به سر می برند اما به طور رسمی در نظام اجتماعی آنها داخل نشده اند و به همین دلیل به عنوان شهروند رسمی یک جامعه پذیرفته نمی شوند و یا حداقل خودشان، خود را این گونه می پندارند.

این دوری از جامعه شهری به همراه ویژگی های زیستی نامناسب از نظر شکل مسکن و روابط اجتماعی و خصوصیات خاص‌شان، آنها را از جامعه شهری جدا ساخته است.

زاغه نشین ها یا حاشیه نشین ها در حقیقت کسانی هستند که در خانه هایی، البته خانه که نه در سکونت گاه هایی غیر متعارف و متفاوت با ساکنان بافت اصلی شهر زندگی می کنند.

این افراد معمولاً کسانی هستند که به دلایل اجتماعی و اقتصادی از جمله فقر و بیکاری از زادگاه های خود به سمت شهرها رو کرده اند و در نهایت به دلیل بی سوادی و عدم داشتن مهارت های لازم برای کسب و کار از شهرها رانده شده و به حاشیه ها پناه برده اند.

این قشر، بیشتر افراد مهاجر روستایی و عشایر هستند که به دلیل رانده شدن از زادگاه خود به شهرها و از آنجا هم به حاشیه کشانده شده اند.

آنها از یک جهت به دلیل عدم تطبیق با محیط شهری و از طرف دیگر به دلیل عوامل پس ران شهری از محیط های شهری پس زده شده اند و کم کم در کانون هایی به هم پیوسته و یا به تفکیک در قسمت هایی از حاشیه شهرها زاغه نشین شده اند.

زاغه نشین ها از نظر نوع مسکن و محل سکونت با شهری ها متفاوت هستند و مالکیت آنها عموما غصبی است و از نظر فرهنگی و اقتصادی با افرادی که در شهر زندگی می کنند کاملا فرق دارند.

آنها در محدوده اقتصادی شهر زندگی می کنند و جذب نظام اقتصادی اجتماعی نشده اند.

زاغه نشین به گروه هایی گفته می شود که فاقد هر گونه توانمندی از نظر حرفه ای و تحصیلات هستند و توانایی لازم برای این که در حیات اقتصادی شهر دارای شغل و جایگاه اجتماعی باشند را ندارند.

بلندترین زاغه نشین های دنیا

در ادامه مطلب به معرفی بلند ترین زاغه نشین های دنیا پرداخته شده است.

برج های داوود

در مرکز شهر کاراکاس کشور ونزوئلا برج های ناتمامی قرار داردند که در آنها بیشتر از سه هزار نفر جای گرفته اند.

این امر باعث شده یکی از بزرگترین و بلندترین زاغه نشین های دنیا در این کشور به وجود بیاید.

کشور ونزوئلا به دلیل نفت خیزی، ثروت فراوانی دارد اما این امر باعث نشده که زاغه نشینی در این کشور از بین رفته باشد.

برج های داوود در سال ۱۹۹۰ به وسیله دیوید بریلمبورگ شروع شد و در بحران مالی که در سال ۱۹۹۴ رخ داد، ساخت آن متوقف گردید.

در آن سال ها دولت کشور ونزوئلا کنترلاین ساختمان و ساخت و سازها را به دست خود گرفت و این گونه شد که این برج ها هیچ وقت افتتاح نشدند.

این برج ها هیچ گونه لوله کشی آب و یا برق کشی ساختمانی ندارند و هیچ آسانسوری هم در آن نصب نشده است، با این وجود افراد بی بضاعت و ناتوان مالی آن را به اشغال خود در آورده اند.

برج پونته سیتی

از دیگر زاغه نشین های بلند دنیا می توان برج پونته سیتی در آفریقای جنوبی را نام برد.

این آسمان خراش به عنوان نمادی برای آفریقای جنوبی به شمار می رفت اما خیلی زود به یک زاغه عمودی بدنام تبدیل شد.

این برج که ارتفاع آن ۱۷۳ متر می باشد در بزرگترین شهر آفریقای جنوبی یعنی شهر ژوهانسبورگ در حدود ۴۳ سال قبل ساخته شد و نام بلند ترین آسمان خراش مسکونی آفریقا را به خود اختصاص داد.

این ساختمان در ابتدای ساخت فقط برای اقامت سفیدها ساخته شده بود و هیچ سیاه پوستی اجازه نداشت در آن برج مقیم شود.

این برج بلند به شکل یک استوانه توخالی ساخته شده و زمانی که ساخته می شد قرار بود نمادی برای آفریقای جنوبی باشد اما خیلی طول نکشید که تبدیل شد به آنچه که نباید می شد؛ یک زاغه ی عمودی بدنام، که با فقر و جنایت گره خورد.

تونل وسط این استوانه به محلی برای خودکشی افرادی تبدیل شد که از زندگی خسته شده بودند و امیدی به ادامه زندگی نداشتند و همچنین محلی برای انباشت زباله ها، به طوری که این زباله ها تا طبقه پنجم این برج بالا رفته بود و اجساد افرادی که خودکشی کرده بودند زیر آوار زباله ها مدفون مانده بود.

مسئولان این ساختمان زمانی که دیدند این خودکشی ها تمامی ندارد، پنجره های ساختمان ها را قفل کردند تا مردم نتوانند خود را از آنجا به پایین پرت کنند.

شهر ژوهانسبورگ در گذشته مهاجران زیادی را از سراسر آفریقا به خود جذب کرده بود، به دلیل همین مهاجرت ها و زیاد شدن جمعیت از هر قشری، باعث شد شهر مورد هجوم افراد خلاف
کار، فروشنده های مواد، گانگسترها و گروهایی که ترویج فحشا می کردند قرار بگیرد و در آخر برج پونته سیتی هم به دست آنها افتاد.

پونته سیتی توجه خیلی ها را در سراسر آفریقا و جهان به خود جلب کرد به گونه ای که فیلم ها، مستندها و نمایشگاه های نقاشی زیادی در این باره ساخته و برگزار شد.

رسانه ها، پونته سیتی را به بهشتی برای خلافکاران و برج مرگ نام نهادند و در این باره مطالب زیادی نوشتند.

برخی شرکت ها و سازمان ها بعد از سال ها تلاش کردند که این برج را به شکل اولش برگردانند و به همین دلیل به نماد ظهور، افول و ظهور دوباره پایتخت تجاری آفریقا تبدیل شد.

زمانی هم صحبت از این شد که این برج را به یک زندان عظیم تبدیل کنند، اما در سال ۲۰۰۱ گروه کمپستون تصمیم به بازسازی آن گرفت.

ده سال بعد همه ۵۴ طبقه این برج بازسازی و یا ترمیم شد، تونل وسط این استوانه را پاکسازی کردند و لاشه ها و زباله ها را از آن خارج نمودند.

در سال ۲۰۱۵ نیز این برج به خانه ۳ هزار دانشجو، مهاجران و قشر متوسط جامعه تبدیل شد، این ساختمان نگهبانی ۲۴ ساعته و کنترل ورود و خروج به وسیله اثر انگشت بیومتریک انجام می شود.

این برج در حال حاضر یکی از مقاصد گردشگری تاریک یا سیاه می باشد.