سندروم تونل کارپال

تونل کارپال بیماری شایعی است که در آن بیمار در ناحیه مچ دست احساس درد و بی حسی و مور مور شدن می کند.

در بسیاری از بیماران با گذشت زمان وضعیت بدتر می گردد. تشخیص به موقع این بیماری در درمان آن نقش اساسی دارد.

در شروع بیماری اقداماتی مانند عدم انجام برخی فعالیت های خاص، پوشیدن بریس یا آرتوز یا اسپلینت می تواند به درمان بیماری کمک زیادی بکند.

تشخیص دیرهنگام اما ممکن است عمل جراحی را در پی داشته باشد.

با ما همراه باشید تا اطلاعات کامل و تازه ای در مورد سندروم تونل کارپال به دست آورید:

سندروم تونل کارپال و فشار بر عصب میانی

سندروم تونل کارپال زمانی بروز می یابد که فضا برای یکی از اعصاب اصلی در مچ دست یا در تونل کارپال تنگ شود، اعصابی به نام «عصب میانی» یا عصب مدین.

با بیشتر شدن فشار بر عصب میانی وضعیت بیمار و علائم بیماری شدیدتر می شود  و برای جلوگیری از آسیب دیدگی دائمی با یک عمل جراحی فشار از روی دست برداشته می شود.

عصب میانی از آنجایی که از اعصاب اصلی دست به حساب می آید و به ریشه های عصب گردنی متصل می شود در بدن از اهمیت خاصی برخوردار است و نیاز به مراقب بیشتر دارد.

عصب میانی و ریشه های عصب گردنی روی هم یک عصب واحد را در بازو تشکیل می دهند. عصب میانی از بازو و ساعد به سمت پایین می آید، از تونل کارپال موجود در مچ دست گذشته و به کف دست و انگشتان می رسد.

حس از طریق عصب میانی به انگشتان شست، اشاره، انگشتان میانی و انگشت حلقه رسانیده می شود. عضلات اطراف انگشت شست نیز از طریق عصب میانی کنترل می گردد.

تونل کارپال محل عبور تاندون هایی ست که شست و سایر انگشتان دست را خم می کنند. این تاندون ها اصطلاحا تاندون های فلکسور نامیده می شود.

زمانیکه فضای میانی برای عصب تنگ شد و به عصب فشار وارد گردید سندروم تونل کارپال به وجود می آید.

علائم سندروم تونل کارپال شب ها بیشتر خود را نشان داده با شدت بیشتری همراه است. این علائم به تدریج خود را نشان می دهند.

آسیب دیدگی عصب میانی، مهمترین نشانه سندروم تونل کارپال

همان طور که نام این بیماری نشان می دهد مهمترین نشانه این بیماری فشار مضاعف بر عصب میانی به دلیل تنگ شدن فضا می باشد،

این تنگ شدن سبب آسیب به عصب میانی می گردد. وظیفه اصلی عصب میانی کنترل حرکات شست و احساسات دو و نیم انگشت بعدی آن است.

علائم این بیماری شب ها و صبح زود شدت بیشتری دارد. علائم سندروم تونل کارپال به طور کلی شامل «بی حسی در انگشتان و مچ دست، درد، گزگز کردن» در نواحی مثل « انگشت شست،  انگشت نشانه، انگشت میانی و نصف انگشت حلقه» می باشند.

در صورت عدم درمان به موقع این علائم به بخش های دیگر دست نیز کشیده می شود. این بیماری می تواند در نهایت هر دو دست را تحت تاثیر خود قرار دهد.

افتادن مرتب اشیاء از دستان

یکی از شکایاتی که افراد مبتلا به سندروم تونل کارپال دارند سقوط اشیاء از دستان آنها به صورت مرتب می باشد.

این بیماری می تواند چابکی که فرد برای انجام کارها با دست داشت را کاهش دهد. اگر در بستن دکمه ها یا تایپ دیگر آن سرعت قبلی را ندارید شک نکنید که به بیماری سندروم تونل کارپال دچار شده اید.

دلایل مهم در پیداش سندروم کارپال

همان طور که دیدید سندروم تونل کارپال به دلیل فشار بر عصب میانی بروز می یابد. عصب میانی به طور کلی دو وظیفه مهم :دریافت و انتقال حس های حرکتی مانند احساس لمس کردن از دست به مغز و انتقال سیگنال های عصبی از مغز به دست یا همان کنترل حرکتی را به عهده دارد.

این عصب در صورتیکه تحت فشار قرار بگیرد یا له شود نمی تواند به درستی کارش را انجام دهد بنابراین نشانه هایی چون بی حسی و درد بروز می کند.

به طور کلی علت اصلی فشار بر عصب میانی را نمی توان به درستی تشخیص داد اما عواملی چون «پیشینه خانوادگی، بارداری، بیماری های خاصی مانند دیابت، رماتیسم مفصلی یا کم کاری غده تیروئید، آسیب ها و زخم ها در مچ دست و برخی فعالیت های خاص» در بروز این بیماری نقش دارند.

راه های درمان سندروم تونل کارپال

برای درمان سندروم تونل کارپال می توان از برخی راه های ساده استفاده کرد. «پرهیز از انجام برخی فعالیت های خاص، تغییر شغل در صورتیکه کار شما با کامپیوتر و تایپ کردن است و پوشیدن برخی لوازم  درمانی» از جمله روش های درمان این بیماری ست.

البته به یاد داشته باشید که راه های درمان این بیماری از فردی تا فرد دیگر ممکن است تفاوت کند چون شدت بیماری و مدت زمان بروز آن فرق می کند. به طور مثال اگر فرد به بیماری هایی مثل رماتیسم مفاصل یا دیابت مبتلا باشد راه های درمانی معمولا طولانی تر می شود.

به طور کلی از انجام هر عملی که شدت این بیماری را افزایش می دهد باید خودداری کرد. استفاده از مچ بند یا تزریق کورتیکواستروئید نیز توصیه می گردد.

هنگام استفاده از مچ بند حواستان باشد که مستقیم روی تونل کارپال فشار نیاورد و طوری پوشیده شود که از حرکت مچ جلوگیری نماید.

مچ‌بند از خم شدن مچ که باعث افزایش فشار روی عصب میانی و بدتر شدن علائم می‌شود، جلوگیری می‌کند. تاثیر مچ بند در بهبود بیماری باید طی چهار هفته ظاهر شود.

البته باید بدانید که استفاده از ایپوپروفن یا دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی هنوز مورد تایید علمی نبوده است.

به هر صورت اینک که با بیماری سندروم تونل کاراپال آشنا شدید بدون شک با تحلیل و بررسی نشانه های آن در بدن نسبت به این بیماری دقت کافی را به خرج می دهید.

در صورتیکه در مچ دست و انگشتان احساس مور مرو یا بی حسی می کنید حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید تا با تشخیص به موقع از جراحی در امان باشید.

این بیماری همان طور که دیدید از فشار روی عصب میانی حاصل می شود. عصب میانی نقش مهمی در انتقال پیام از انگشتان به مغز و دریافت پاسخ مغز و رسانده آن به انگشتان دارد و هر کاری که موجب فشار بر این عصب مهم می شود را نباید انجام داد.