داستان اسرار آمیز ماچوپیچو

ماچوپیچو در لغت به معنای قله ی قدیمی است که یکی از شهرهای زیبا و اماکن تاریخی اسرار آمیز جهان محسوب می شود.

این شهر در کشور پرو، در ارتفاع ۲۴۳۰ متری بالاتر از سطح آب ها و در میان کوه های آن ساخته شده است.

کل مساحت این مکان خارق العاده ۳۲۵۹۵ هکتار است که از این مقدار تراس هایی به تازگی کشف شده اند و در سال ۲۰۱۶ به روی عموم مردم بازگشانی شده اند.

این شهر توسط اینکاها در قرن پانزده میلادی پایه ریزی شد و تا سال ۱۴۵۰ زمانی که قدرت شان به اوج خود رسید ساخت آن پایان یافت.

از آنجا که تمدن های گذشته باید طوری زندگی می کردند تا برای بقاء خود تلاشی کرده باشند، اینکاها این بنا را در ارتفاع ۷۹۷۲ فوتی ساختند تا بتوانند از خطرات در امان باشند و به خاندان سلطنتی شان گزندی نرسد.

این اثر باستانی دارای یک قصر بسیار بزرگ، چند معبد برای خدایان شان در اطراف حیات و تعداد زیادی خانه که در رقم به ۱۵۰ می رسد، برای خدمت کاران قصر دارد.

بزرگان اینکا از این شهر به عنوان یک مکان برای فراغت و آسایش استفاده می کردند.

در حقیقت اینکاها این محوطه را به دلیل موقعیت جغرافی ای فوق العاده ای که داشت برای ساخت انتخاب کردند.

آنها معتقد بودند که سنگ ها و صخره هایی که روی زمین به صورت استوار وجود دارند نباید از جای شان بی جا شوند و یا تکه تکه شوند به همین خاطر کل این بنا را با قطعه هایی از سنگ ساختند که به صورت تکی در کوهستان ها می یافتند.

ماچوپیچو به دلیل وجود زوایای اسرار آمیزش تا هنوز در ذهن محققان و دانشمندان به صورت یک معمای حل نشده و راز آلود باقی مانده است.

معماری تمدن اینکاها

یکی دیگر از چیزهایی که در این شهر راز آلود و زیبا به چشم می خورد نوع مهندسی این محوطه است که بسیار خلاقانه و زیبا کار شده است.

نیکاها در آن زمان و در اوج کمبود امکانات و با ابزارهای ابتدایی که در دست داشتند در ماچوپیچو بیشتر از ۲۵۰ سازه به صورت جداگانه ساختند و توانستند شاهکاری خلق کنند که تا کنون بسیاری از وجوه آن ناشناخته باقی مانده است.

همچنین در میان بناهایی که ساخته شده گرمابه هایی وجود دارد که ساخت آن نشان دهنده تخصص فوق العاده این تمدن می باشد.

از ظاهر نیز معلوم است که آنها زمان زیادی را صرف طراحی و دیزاین شهر خود کرده اند، زیرا ساخت چنین جایی با وسایل و ابزار اولیه مسلما سال ها به طول انجامیده است.

همچنین در میان این محوطه کانال ها و سیستم های آبیاری ای وجود دارد که به راحتی به وسیله آن می توانستند تمام زمین های کشاورزی را آبیاری کنند.

این که آنها در آن زمان چطور توانسته اند چنین سیستم کاملی را بنا کنند، سوالی است که تا امروز جوابی برای آن نیست.

ساخت و سازهای نیمه کاره ماوپیچو

محققان و دانشمندان بر این باورند که اینکاها هیچ وقت نتواستند این سازه ها را به اتمام برساند و پیش از اتمام آن، مجبور به ترک شدند.

سؤال اینجاست که اینکاها چطور جایی که چنین زحتمی برای ساخت آن کشیده بودند را به راحتی ترک کردند.

بناهای ضد زلزله

پرو و مخصوصا منطقه که ماچوپیچو در آن قرار دارد بسیار زلزله خیز است و تا کنون بارها و بارها زلزله های متعددی در آن رخ داده است.

در ساخت ماچوپیچو، اینکاها از نوعی سنگ رقصان استفاده کرده اند که در هنگام زلزله تکان می خورند و زمانی که زلزله پایان یافت سر جای خود بر می گردند و به این ترتیب سازه ها در هنگام زلزله خراب نمی شوند.

جالب است بدانید تمدن اینکاها مردمانی بودند که برای ساخت و ساز شهر خود بسیار مستقل عمل کردند.

آنها برای ساخت شهر از چرخ ها، ابزار آلات و حتی حیوانات استفاده نکردند و با این وجود توانسته اند شهری با این زیبایی و البته مبهم بسازند.

این که چطور توانستند بدون این ابزارها و وسایل این شهر را با آن سنگ های عظیم بسازند چیزی است که هنوز پاسخی برای آن یافت نشده است.

حتی باورهایی در این زمینه وجود دارد که ممکن است با واقعیت تناسبی نداشته باشد. مثلاً این که آنها از فرازمینی ها برای ساخت این شهر و جابجا کردن سنگ های عظیم استفاده کرده اند!

بخش های مختلف ماچوپیچو

این محوطه و مجموعه ی زیبا قابل تقسیم به سه بخش کشاورزی، مسکونی و مذهبی می باشد. ورودی اصلی قلعه ی ماچوپیچو در جنوب غربی آن و انتهای جاده ی ” مسیر اینکا ” قرار داشته است.

اما ورودی آن در این زمان در جنوب شرقی محوطه قرار دارد که منتهی به زمین های کشاورزی می شود.

در محوطه های کشاورزی، مزارع به صورت پلکانی ساخته شده اند و کاناهال های آبیاری که پیشتر از آن صحبت شد به صورت کاملا عجیب به تمام زمین ها آب می رسانده است.

آنها محصولاتی چون سیب زمینی و ذرت می کاشتند و به وسیله آن آذوقه و مایحتاج ساکنین خود را تهیه می کردند.

قسمت های مسکونی با بام های شیب دار و پوشالی که درهایی به شکل ذوزنقه دارند از قسمت کشاورزی به وسیله یک دیوار کاملا جدا شده است.

برخی خانه های این منطقه دو طبقه هستند که دسترسی به طبقه دوم احتمالا به کمک نردبان صورت می گرفته است.

همچنین بخش مذهبی به وسیله یک میدان بزرگ از بخش مسکونی جدا شده است. این قسمت دارای باشکوه ترین جلوه های هنری و معماری اینکاها را در خود جای داده است.

مهم ترین و بزرگ ترین قسمت های بخش مذهبی ماچوپیچو معبد بزرگ مرکزی ، معبد سه پنجره ، معبد خورشید و آرامگاه های سلطنتی می باشند.

همچنین قطعه سنگی به نام اینتیهواتانا در این بخش وجود دارد که اطلاعات نجومی و ستاره شناسی اینکاها در آن قرار دارد.

این سنگ به صورت کاملام دقیق نقطه های اعتدال پاییزی و بهاری و بسیاری پدیده های نجومی را نشان می دهد.

این سنگ بالای ستونی قرار دارد و نحوه کار با آن به این صورت است که در ظهر روز ۲۱ مارس ( اعتدال بهاری ) و در ۲۱ سپتامبر ( اعتدال پاییزی ) خورشید دقیقا بالای ستون و روی سنگ قرار می گرفته، به گونه ای که سنگ و ستون هیچ سایه ای را تشکیل نمی دادند.ا