پُرشنوایی؛ راز مگوی صداها!

آیا تا به حال شده صداهایی چون تیک تیک ساعت، جویدن لقمه توسط دیگران یا چکه آب باعث آزار و ناراحتی شما بشود و شما تحمل آنها را نداشته باشید.

اگر چنین چیزی را در زندگی تجربه کرده باشید بدون شک به عارضه پرشنوایی مبتلا شده اید.

در یک فرد پرشنوا صداهای کم چند برابر به گوش بیمار می رسد و او تحمل بودن در مکان های پرسر و صدا را ندارد و تلاش می کند از دیگران دور باشد.

با ما همراه باشید تا جزئیات بیشتری در مورد پرشنوایی به دست آورید:

اختلال در گوش داخلی، علت پرشنوایی

اگرچه علت یا علت های اصلی پرشنوایی هنوز مشخص نیست اما براساس برخی یافته های پزشکی اختلال در گوش داخلی می تواند پرشنوایی را به همراه داشته باشد.

در این فرایند، بخش های تشدید کننده صدا که در گوش داخلی وجود دارند دچار اختلال در عملکرد شده فرد صداهای کم و بی اهمیت را به اشتباه با چندین برابر شدت می شنود.

به عبارت دیگر بخش های حساس به صدا در گوش داخلی در نوعی عملکرد اشتباه صداهای ناچیز را چندین برابر شدت بخشیده به مغز می فرستد تا شنیده شوند.

ضربه به سر، علت دیگر پرشنوایی

در کنار اختلال در بخش حساس به صدا در گوش داخلی که منجر به ایجاد پرشنوایی می شود، ضربه به سر هم می تواند این عارضه را به دنبال داشته باشد.

طی ضربه به سر استخوانچه های گوش ممکن است جابه جا شوند و این استخوان های کوچک که مسئولیت تشدید صدا را به عهده دارند در عملکرد دچار اختلال می شوند و فرد صداهای کم را با چندین برابر شدت می شنود و دچار سردرد و ناآرامی می گردد.

در کنار دو عامل بالا، استفاده از برخی داروهای شیمیایی، ضربه به ساقه مغز، برخی عفونت های گوش، فلج بلز و عارضه های عصبی مانند ام اس هم می توانند پرشنوایی را به دنبال داشته باشند.

تشخیص پرشنوایی

همانند بسیاری از بیماران دیگر فرد مبتلا به پرشنوایی نیز باید قبل از هرچیز دیگری به پزشک مراجعه کند.

هنگام مراجعه به پزشک اولین کاری که انجام می شود گرفتن تست شنوایی سنجی ست.

پزشک گوش و حلق و بینی تست شنوایی سنجی را انجام می دهد و با بررسی نتیجه تست می تواند عوامل پرشنوایی را تشخیص دهد. شاید برای تشخیص بهتر عکس برداری هم نیاز باشد.

درمان بیماری

شاید شنیدن این سخن برای تمام کسانی که مبتلا به پرشنوایی هستند سخت باشد اما باید گفت که این بیماری درمان قطعی ندارد.

تنها کاری که می تواند برای بیماران انجام داد تجویز یک دوره صوت درمانی ست. طی این دوره به بیمار کمک می شود به تدریج بتواند شنیدن صداهای مزاحم و بلند را تحمل نماید.

در طول این دوره از دستگاه های تولید کننده تویز استفاده می گردد و به مغز بیمار کمک می شود به مرور زمان بتواند صداهای روزمره را تحلیل و بررسی و تحمل کند.

پرهیز از پوشاننده های گوش

یکی از درمان هایی که مبتلایان به پرشنوایی ممکن است از آن استفاده کنند پوشاننده های گوش می باشد.

این درحالی ست که بیماران باید از این کار پرهزی کنند چون هرچه میزان صداهایی که به گوش می رسد کم شود،

به همان میزان گوش ها قدرت شنوایی خود را افزایش می دهند و این خود حساسیت گوش ها به صداها را بالا می برد.

بهترین روش شرکت در دوره های روان درمانی، استفاده از داروهای ضد استرس و آرامبخش و روش های رفع تنش می باشد.

همان طور که گفته شد این بیماری درمان قطعی  ندارد و تنها توسل به تکنیک های آرام کننده می تواند به بیمار کمک کند.

دور بودن از امکان مزدحم و پر سر و صدا، نوشیدن مایعات، تنظیم ساعت خواب، ورزش و پرهیز از استفاده از هدفون به مدت طولانی همه و همه می تواند مشکلات این بیماری را تنها تعدیل نماید. 

در دنیا هزاران نفر به این بیماری مبتلا بوده خودشان خبر ندارند. گاهی اوقات هم برخی سردردها، عفونت گوش میانی و سرما خوردگی ممکن است به اشتباه نشانه پرشنوایی قلمداد شوند.

پرشنوایی و افسردگی

همان طور که گفته شد یک فرد پرشنوا سعی می کند از محیط های شلوغ و بودن با دیگران دوری کند چون صداهایی مثل باز کردن درب یخچال یا حتی چکه آب آنچنان  بلند به گوشش می رسد که سبب سردرد و ناراحتی وی می گردد.

این گوشه گیری به مرور زمان سبب افسردگی فرد بیمار می گردد.  مبتلایان به پرشنوایی برای در امان ماندن از سردرد، تهوع، سرگیجه و وزوز در گوش هایشان ترجیح می دهند در گوشه ای به دور از همه چیز و همه کس بنشینند. بیماران پرشنوا بیش از افراد دیگر صداها را می شنوند.

پرشنوایی رایج در بین کودکان

پرشنوایی در هر مقطع سنی می تواند رخ دهد و براساس برخی مستندات علمی بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است از درد خود خبر نداشته باشند.

این بیماری اما در بین کودکان رایج تر است. این بیماری ممکن است به صورت یکباره شروع شده در طول زندگی  افزایش یابد.

مضطرب و پرتنش بودن، عصبانی بودن، انزوای اجتماعی و در نهایت افسردگی، سختی در تمرکز و معذب بودن در محیط خانه و کار از ویژگی های یک فرد مبتلا به پرشنوایی می باشد.

دستگاه نویز، بهترن درمان برای بیمار پرشنوا

همان طور که گفته شد درمان یا جراحی خاصی برای بیمار پرشنوا وجود ندارد. تنها کار ی که در کنار برخی تکنیک های کاهش علائم این بیماری می توان انجام داد استفاده ازدستگاه های نویز بر روی گوش بیمار می باشد.

این دستگاه صداهای بلند و خشن را گرفته صدای سفید تولید می کند. در کنار این می توان از دوره صدا درمانی نیز بهره برد که اغلب دوازده ماه طول می کشد و سبب بهبود تلرانس صدا می گردد.

به هر صورت اینک که با جزئیات پرشنوایی آشنا شدید به خوبی می دانید که این بیماری اگرچه به ظاهر خطرناک به نظر نمی رسد اما در نوع تاثیری که بر روز زندگی فرد بیمار می گذارد بسیار دردناک است. فرد مبتلا از زندگی روزمره خود لذت نمی برد که هیچ بلکه روز و شب عذاب می کشد و هر صدای کم اهمیتی برای او مثل یک بمب صدا می کند.