زیارت ناحیه مقدسه از کدام امام است؟

زیارت ناحیه مقدسه از جمله زیارتنامه هایی است که برای سیدالشهدا امام حسین علیه السلام از جانب ائمه اطهار علیهم السلام صادر شده و بسیار مرسوم و متدوال است.

شاید شما نیز در ایام محرم حداقل فرازهایی از زیارت ناحیه مقدسه را شنیده باشید و با آن گریه کرده باشید. این زیارتنامه را می توان در همه ایام برای امام حسین علیه السلام خواند؛ چه در ایام محرم و روز عاشورا و چه غیر آن. در این مطلب به بیان توضیحاتی درباره این زیارتنامه می پردازیم.

زیارت ناحیه مقدسه از کدام امام است؟

زیارت ناحیه مقدسه را به امام زمان علیه السلام منتسب می کنند. علت نامگذاری این زیارتنامه به «ناحیه مقدسه» نیز همین امر است و از آنجایی که این زیارت از سوی امام زمان علیه السلام صادر شده است به آن ناحیه مقدسه می گویند. ظاهرا این زیارتنامه از سوی یکی از نواب اربعه و خاصه امام زمان علیه السلام در زمان غیبت صغری نقل شده است و برخی علما و محدثین بزرگ و مطرح جهان تتشیع از جمله شیخ مفید، سید مرتضی و … این زیارتنامه را نقل کرده اند.

از آنجایی که امام زمان علیه السلام از ابتدای آغاز عمر شریف شان تحت تعقیب حکام وقت قرار داشتند و بر اساس مصلحت الهی دو غیبت صغری و غیبت کبری داشته اند، برخی از جملات و توصیه های خود را به صورت مکتوب به نواب خاصه خود یا دیگر بزرگان در زمان غیبت صغری صادر می کردند. جملات ارزشمند امام زمان علیه السلام که به صورت نامه صادر می شد را توقیع می گویند. برخی از احادیث و دعاهای وارده از جمله دعای ال یاسین و همچنین دعای افتتاح که مسنححب است در شب های ماه مبارک رمضان خوانده شود از جمله توقیعات امام زمان علیه السلام می باشند. زیارتنامه ناحیه مقدسه نیز از جمله توقیعات امام زمان علیه السلام محسوب می شود که اکنون به دست ما رسیده است.

محتوای کلی زیارت ناحیه مقدسه چیست؟

همانطور که در ابتدای مطلب گفته شد، این زیارتنامه برای زیارت امام حسین علیه السلام صادر شده است و محتوای کلی این زیارت شریف نیز عرض ارادت به محضر مولایمان سیدالشهدا علیه السلام می باشد اما فرقی که با دیگر زیارتامه ها دارد این است که در زیارت ناحیه مقدسه قطعاتی از مصائب اهل بیت علیهم السلام در روز عاشورا نقل شده و به صورت ریز و جزئی به بیان برحی حوادث این روز غمبار پرداخته شده است.

به عبارتی دیگر، زیارت ناحیه مقدسه یک مرثیه از سوی امام زمان علیه السلام برای جد مظلوم شان ابی عبدالله علیه السلام است. برخی فرازهای این زیارتنامه به قدری سوزناک و تاثر برانگیز است که ناخودآگاه چشمان هر مومنی را از اشک خیس می کند. امام زمان علیه السلام در این زیارتنامه برای جد غریبشان حسین علیه السلام مرثیه سرایی کرده و از لحظاتی که در روز عاشورا برای ایشان و اهل بیت شان گذشته است پرده برداشته اند.

در میان تمام زیارتنامه هایی که برای امام حسین علیه السلام موجود است، هیچ سخن و زیارتنامه ای مانند زیارت ناحیه مقدسه به عمق اتفاقات روز عاشورا نپرداخته و شرح حال ابی عبدالله علیه السلام و اهل بیت ایشان را بیان نکرده است.

در ابتدای این زیارتنامه همچنین به ۲۲ پیامبر الهی نیز سلام داده شده است؛ سپس سلام بر پنج تن آل عبا و سپس سلام هایی جانسوز به امام حسین علیه السلام؛ سلام هایی که گاه با ذکر فضائل و نام ایشان آمده و گاهی نیز به اعضا و جوارج ابی عبدالله که مصیبت هایی بر انها وارد شد سلام داده شده است. در بخش دیگری از زیارت ناحیه مقدسه نیز به اصحاب و یاران امام حسین علیه السلام سلام داده شده است.

فرازی از زیارتنامه ناحیه مقدسه

در این قسمت به ذکر فرازی از زیارتنامه ناحیه مقدسه اکتفا می کنیم اما اگر طالب خواندن تمام این زیارتنامه هستید می توانید اینجا کلیک کنید.

فَأَحْدَقُوا بِک َ مِنْ کُلّ ِالْجِهاتِ، وَ أَثْخَنُوک َ بِالْجِراحِ، وَ حالُوا بَینَک َ وَ بَینَ الرَّواحِ، وَ لَمْ یبْقَ لَک َ ناصِرٌ، وَ أَنْتَ مُحْتَسِبٌ صابِرٌ، تَذُبُّ عَنْ نِسْوَتِک َ وَ أَوْلادِک َ، حَتّی نَکَسُوکَ عَنْ جَوادِک َ، فَهَوَیتَ إِلَی الاَْرْضِ جَریحاً، تَطَؤُک َ الْخُیولُ بِحَوافِرِها، وَ تَعْلُوکَ الطُّغاهُ بِبَواتِرِها، قَدْ رَشَحَ لِلْمَوْتِ جَبینُک َ، وَ اخْتَلَفَتْ بِالاِنْقِباضِ وَ الاِنْبِساطِ شِمالُک َ وَ یمینُک َ، تُدیرُ طَرْفاً خَفِیاً إِلی رَحْلِک َ وَ بَیتِک َ، وَ قَدْ شُغِلْتَ بِنَفْسِک َ عَنْ وُلْدِک َ وَ أَهالیک َ، وَ أَسْرَعَ فَرَسُک َ شارِداً، إِلی خِیامِک َ قاصِداً، مُحَمْحِماً باکِیاً، فَلَمّا رَأَینَ النِّسآءُ جَوادَک َ مَخْزِیاً، و نَظَرْنَ سَرْجَک َ عَلَیهِ مَلْوِیاً، بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ، ناشِراتِ الشُّعُورِ عَلَی الْخُدُودِ، لاطِماتِ الْوُجُوهِ سافِرات، وَ بِالْعَویلِ داعِیات، وَ بَعْدَالْعِزِّ مُذَلَّلات، وَ إِلی مَصْرَعِک َ مُبادِرات، وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلی صَدْرِکَ، وَ مُولِغٌ سَیفَهُ عَلی نَحْرِک َ، قابِضٌ عَلی شَیبَتِک َ بِیدِهِ، ذابِحٌ لَک َ بِمُهَنَّدِهِ، قَدْ سَکَنَتْ حَوآسُّک َ، وَ خَفِیتْ أَنْفاسُک َ، وَ رُفِعَ عَلَی الْقَناهِ رَأْسُک َ، وَ سُبِی أَهْلُک َ کَالْعَبیدِ، وَ صُفِّدُوا فِی الْحَدیدِ، فَوْقَ أَقْتابِ الْمَطِیاتِ، تَلْفَحُ وُجُوهَهُمْ حَرُّ الْهاجِراتِ، یساقُونَ فِی الْبَراری وَالْفَلَواتِ، أَیدیهِمْ مَغلُولَهٌ إِلَی الاَْعْناقِ، یطافُ بِهِمْ فِی الاَْسْواقِ …

پس دشمنان از همه طرف به تو هجوم آوردند، و تورا به سبب زخم‌ها و جراحتها ناتوان نمودند، و راه خلاص و رفتن بر تو بستند، تاآنکه هیچ یاوری برایت نماند، ولی توحسابگر(عمل خویش برای خدا) و صبوربودی، اززنان وفرزندانت دفاع وحمایت مینمودی، تاآنکه تورااز اسبِ سواری ات سرنگون نمودند، پس بابدن مجروح برزمین سقوط کردی، درحالیکه اسبها تورابا سُم‌های خویش کوبیدند،وسرکشان باشمشیرهای تیزِشان برفرازت شدند، پیشانی تو به عرقِ مرگ مرطوب شد، و دستانِ چپ و راستت به باز و بسته شدن در حرکت بود، پس گوشه نظری به جانب خِیام و حَرَمَت گرداندی، در حالیکه از زنان و فرزندانت(روگردانده)به خویش مشغول بودی، اسبِ سواری‌ات با حال نفرت شتافت، شیهه کشان و گریان، بجانبِ خیمه‌ها رو نمود، پس چون بانوانِ حَرَم اسبِ تیز پای تو را خوار و زبون بدیدند، و زینِ تو را بر او واژگونه یافتند، از پسِ پرده ها(ی خیمه) خارج شدند،درحالیکه گیسوان برگونه هاپراکنده نمودند، بر صورت‌ها طپانچه می‌زدند و نقاب ازچهره‌ها افکنده بودند، وبصدای بلندشیون میزدند،و از اوجِ عزّت به حضیض ذلّت درافتاده بودند، و به سوی قتلگاه تو می‌شتافتند، درهمان حال شِمرِملعون برسینه مبارکت نشسته، و شمشیرخویش رابرگلویت سیراب مینمود، بادستی مَحاسنِ شریفت را درمُشت میفِشرد، (وبادست دیگر) باتیغِ آخته‌اش سر از بدنت جدا می‌کرد، تمامِ اعضاوحواسّت ازحرکت ایستاد، نَفَسهای مبارکت درسینه پنهان شد،و سرِ مقدّست برنیزه بالارفت، اهل و عیالت چون بردِگان به اسیری رفتند، و درغُل و زنجیر آهنین بر فراز جهازِشتران دربند شدند، گرمای (آفتابِ) نیمروز چهره هاشان می‌سوزاند، درصحراها وبیابانها کشیده میشدند، دستانشان به گَردَنها زنجیر شده، در میان بازارها گردانده میشدند …