بند امیر بامیان

ولایت بامیان با داشتن بند امیر، شهر غلغله و مجسمه های شهمامه و صلصال یکی از جاذبه های مهم توریستی در افغانستان می باشد

و هر ساله به ویژه در تابستان صدها گردش گر داخلی و خارجی با سفر به این ولایت از زیبایی های طبیعی آن لذت می برند.

شکوه و عظمت بند امیر با آب نیلگونی که دارد زمانی بیشتر آشکار می شود که با قایق بر سینه آسمانی آن حرکت کنی و از تماشای کف بند لذت ببری.

آب بند میر آنقدر شفاف و زلال است که به راحتی می توان شن های کف بند را با چشم عادی مشاهده کرد.

برای آشنایی بیشتر با ولایت بامیان و بند امیر ایده خوبی ست که نگاهی دقیق تر به این جاذبه زیبای طبیعی و خدادادی بیندازیم؛

بند امیر

از شهر بامیان مرکز ولایت بامیان که به سمت ولسوالی یکاولنگ حرکت کنی و تنها ۷۵ کیلومتر به سمت شمال غرب دور شوی درست ۳۴ کیلومتر مانده به بکاولنگ باید به سمت راست بپیچی و تنها چند کیلومتر در جاده خاکی برانی تا به یک سراشیبی برسی.

در سمت راست شما بند امیر با عظمتی وصف ناپذیر سال های سال است که در پهنه خاک شن مانند و خشک خفته است و پذیرای گردشگران داخلی و خارجی است.

ارتفاع بند امیر از سطح دریا ۲۹۰۹ متر است و ۷۵۰۰۰ هکتار وسعت دارد. بند امیر در میان سلسله جبال هندوکش و رشته کوه ها بابا قرار گرفته است.

دیوارهای سنگی بند امیر

بند امیر که شبیه یک دریاچه است با دیوارهای سنگی بلندی از جنس سنگ های رسوبی احاطه شده است.

برف کوه های بلند اطراف به دریاچه های این منطقه نفوذ کرده و پس از مخلوط شدن با آهک و کلسیم به شکل شیرآبی در می آید.

این دیوارهای سنگی به طور طبیعی ساختمان های بسیار دیدنی را تشکیل داده اند. چند سالی است که بند امیر به اولین پارک ملی افغانستان تبدیل شده است.

شش سد بند امیر

بند امیر خود از شش سد مختلف به نام های «بند ذوالفقار، بند پودینه، بند پنیر، بند هیبت، بند قنبر و بند غلامان» تشکیل شده است.

این بندها به طور طبیعی در طول هم قرار دارند و به صورت یک پلکان از بالا به پایین قرار گرفته اند. آبی که از این بندها به طرف پایین دره جریان پیدا می کند به طور طبیعی چند آبشار زیبا را به وجود آورده است.

بند امیر و رونق صنعت توریسم در ولایت بامیان

همان طور که گفته شد ولایت بامیان با داشتن مجسمه های بودا به نام های شهمامه و صلصال و دره ککرگ و شهر غلغله و آب خنگ و گوارایی که از دره ککرگ به سمت پایین دره جریان دارد بدون شک به یکی از جاذبه های بسیار دیدنی در افغانستان و جهان تبدیل شده است.

در فصل تابستان زمین های زراعی (کشاورزی) شهر بامیان و روستاهای اطراف به زیبایی این ولایت می افزاید، زمانیکه تا چشم کار می کند بوته های کچالو(سیب زمینی) با گل های سفید و زیبایش دل دشت های نه چندان پهن بامیان را همچون فرشی سفید می پوشاند.

در داخل محدوده پارک ملی بند امیر بیش از بیست قریه(روستا) وجود دارد. در بخش مرکزی بند امیر و در انتهای بند هیبت یک بنای تاریخی به نام «مزار بند امیر» وجود دارد که قدمت آن به بیش از صد سال می رسد.

در کنار مزار بند امیر قبر چند تن از بزرگان محل واقع شده است. مردم بومی این زیارتگاه را مقدس شمرده و به عنوان قدمگاه حضرت علی(ع) خاکش را تبرک می دانند.

در سالهای قبل از جنگ صنعت توریزم برای ولایت بامیان درآمد خوبی داشت و گردشگران پس از دیدن آثار تاریخی بامیان سری هم به بند امیر می زدند.

با حمله ارتش سرخ شوروی به افغانستان صنعت توریزم هم از رونق افتاد و جنگ های داخلی و حمله طالبان این رکود را بدوبدتر ساخت.

چه کسانی به بند امیر می آیند

با روی کار آمدن نظام جدید سیاسی و ریاست جمهوری حامد کرزی در افغانستان، بند امیر یک بار دیگر همچون سال های گذشته رونق توریستی خود را به دست آورد.

اهالی بند امیر برای سازماندهی بهتر برنامه های حکومتی و سرمایه گذاری سرمایه داران در بند امیر شورای هماهنگی بند امیر را تاسیس کردند.

به طور کلی مردمی که به بند امیر می آیند را می توان به سه گروه «محققانی که برای تحقیق در زمینه آب، سنگ و ماهی به بند امیر می آیند، افراد بومی یا همان گردشگران داخلی که برای تفریح و سپری کردن تعطیلات خود به این منطقه می آیند و ساکنان روستاهای اطراف که برای زیارت قدمگاه حضرت علی (ع) به بند امیر می آیند» تقسیم کرد.  

وجه تسمیه بند امیر

همان طور که گفته شد در میان سه دسته از مراجعه کنندگان به بند امیر بیشترین مراجعه کنندگان را ساکنان روستاهای اطراف تشکیل می دهند که برای گرفتن حاجت به قدمگاه حضرت علی(ع) می آیند.

ساکنان بومی منطقه بر این باورند که این بند را حضرت علی(ع) بسته است. براساس داستانی که در بین مردم رایج است حضرت علی(ع) پس از مسلمان کردن پادشاه بربر، کشتن اژدهای بامیان و بستن سد در یک گوشه از منطقه نماز شکرانه خوانده است، جائیکه امروزه به قدمگاه حضرت علی(ع) مشهور است.

مردم بومی می گویند در زمان پادشاهان بربر صدها کارگر از صبح تا شب برای بستن بند کار می کردند ما بازهم آب به یکباره سد ساخته شده را با خود می برد و زحمات کارگرها به هدر می رفت.

تااینکه حضرت علی(ع) گذرش به این منطقه می افتد، حضرت با ذوالفقار کوه را به دو نیم کرده بند را می بندد.

مردم بومی معتقدند آب بند امیر شفا بخش است و بنابراین علی رغم سردی هوا خود و اطفالشان را در آب بند می شویند.

به هر صورت در وصف زیبایی های طبیعی بند امیر هرچه بنویسیم و بگوییم مصداق بارز ضرب المثل «دو صد گفته چون نیم کردار نیست» می باشد.

پیشنهاد می شود در سفرهای آینده حتما سری به بامیان بزنید و شبی را در کنار بند امیر بیتوته کنید تا همه آنچه نوشته ایم را از نزدیک ببینید و آنگاه خود مشاهدات خویش را آن طور که حق مطلب ادا می شود بنویسید!