سفر به مریخ و ۵ ریسک بزرگ که در این سفر دارید!

دانشمندان ناسا معتقدند که مشکلات زیادی بر سر راه تحقق رویای سفر به مریخ وجود دارد. آنها می‌گویند در خوشبینانه ترین حالت ممکن، انسان در سال ۲۰۳۷ می‌تواند به مریخ سفر کند.

انسان خیال سفر به مریخ را همیشه در سر داشته و دارد. علاوه بر اینکه هنوز چندین دهه فاصله با ساخت اقامتگاه‌های مریخی داریم. اما تصور اینکه این امر تحقق پذیرد از اذهان دور نیست.

کمربندهایتان را محکم ببندید!

کیهان با اینکه زیبایی های غیر قابل توصیفی در خود دارد، اما همچنان مکانی مرگ بار و نا مساعد برای انسان‌ها است. طی سال های اخیر سازمان های فضایی به تدریج یاد گرفتند که چگونه از جان فضانوردان خود در برابر خطرات فضایی محافظت کنند.

سفرهای کوتاه مدت فضایی معمولا محدود به سفر به ماه و سکونت در ایستگاه فضایی بوده است. دانشمندان معتقدند که هنوز برای انجام مأموریت‌های بشر به صورت دراز مدت در فضا نیاز به مطالعات و برنامه ریزی های زیادی است.

برای انجام یک مأموریت احتمالی و سفر به مریخ تیم تحقیقاتی ناسا خطراتی پنج گانه را برای انسان شناسایی کرده است. این برنامه های تحقیقاتی قرار است بهترین رویکردهای مورد نیاز برای ضمانت امنیت انسان در سفرهای فضایی را توسعه بخشد.

پنج ریسکی که انسان برای برنامه سفر به مریخ باید به آن دقت کند از قرار زیر است:

تشعشعات فضایی در سفر مریخ

امروزه برای همه قابل درک است که قرار گرفتن در معرض تشعشع ممکن است خطراتی را برای سلامتی انسان به دنبال داشته باشد. اما تشعشعاتی که ما روی زمین تجربه می‌کنیم در قیاس با آنچه که فضانوردان در سفر به مریخ تجربه خواهند کرد ناچیز است.

تشعشعاتی که فضانوردان در فضا درگیر آن هستند به مراتب شدیدتر و دارای آثار مخرب تری نسبت به تشعشعاتی است که ما بر روی زمین تجربه می‌کنیم.

ناسا در یک بیانیه اعلام کرد که با وجود اینکه ایستگاه فضایی بین المللی کاملا داخل میدان مغناطیسی زمین قرار دارد، اما فضا نوردانی که در این ایستگاه استقرار دارند همچنان در معرض تشعشات ده برابر بیشتر از تشعشعات سطح زمین قرار دارند.

محدودیت و انزوا در سفر به مریخ

ریسک های مأموریت‌ طولانی انسان به فضا فقط محدود به خطرات کیهانی نیست. بعضی از این خطرات در خصوص خود انسان ها است. تحقیقاتی که ناسا انجام داده است می‌گوید وقتی افرادی برای مدت طولانی در یک فضای کوچک حبس باشند باعث بروز یک سری مشکلات رفتاری در آنها خواهد شد.

به همین دلیل در گزینش فضا نوردانی که برای انجام مأموریت هایی با مدت زمان زیاد به فضا اعزام می‌شوند دقت زیادی صورت می‌گیرد. آنها آموزش های لازم را می‌بینند و تحت حمایت قرار می‌گیرند.

بدیهی است که خدمۀ سفر به مریخ نیز با دقت و وسواس بیشتری انتخاب خواهند شد. زیرا این افراد قرار است سفر طولانی تر و دورتری نسبت به دیگر مأموریت‌های فضایی داشته باشند و به دنبال آن در معرض محدودیت ها و انزوای شدیدتری قرار دارند.

اگر فرد در آن محیط دچار انزوا شود، خلقیات او، همچنین روحیات و تعاملات بین فردی‌اش تضعیف می‌شود و خواب او دچار اختلال خواهد شد. بر اساس پیش بینی ناسا بار روانی سفر به مریخ خیلی بالاتر و بیشتر است.

علاوه بر اینها، عدم دسترسی به غذای تازه و کمبود مواد مغذی باعث به وجود آمدن بیماری‌های فیزیکی و روانی در آنها می‌شود. این جدایی و انزوا می‌تواند باعث ایجاد اختلالاتی در توانایی برقراری ارتباط فرد با دیگران شود.

سفر به مریخ و فاصله از زمین

فضا نوردان سفر به مریخ را دور ترین نقطه ممکن از عمق فضا می‌دانند. فاصله ماه تا زمین ۳۸۰ کیلومتر است. فاصله مریخ تا زمین ۲۲۵ میلیون کیلومتر است. این یعنی زمانی که یک فضا نورد پای خود را به مریخ بگذارد دیگر راهی برای تجدید منابعش ندارد.

مسافرین به مریخ باید به سطحی از خود کفایی برسند تا شانس زنده ماندن داشته باشند. برنامه ریزی برای چنین مأموریتی باید بسیار با دقت بالا انجام گیرد. هر گونه رد و بدل اطلاعات از مریخ تا زمین با تأخیر بیست دقیقه خواهد بود.

برای این سفر باید فرد قادر به رسیدگی به تمامی امور خود باشد. غذایی برای کل طول سفر داشته باشد و داروهای لازم برای بسیاری از بیماری‌های احتمالی باید همراه ببرد.

جاذبه در سفر مریخ

در سفر به مریخ سه میدان گرانش وجود دارد. فضانوردان در میدان جاذبه زمین کار خود را شروع می‌کنند که معادل ده نیوتن به ازای هر کیلوگرم نیرو وارد می‌شود. اما آنها در مدت سفر ۶ ماهه خود به مریخ بی وزنی را تجربه خواهند کرد.

در نهایت، در یک میدان جاذبۀ تضعیف شده یعنی نیرویی برابر با سه هشتم نیروی جاذبه زمین در کره مریخ زندگی خواهند کرد. هر زمانی که جاذبه تغییر می‌کند بدن فضا نوردان نیز مجبور است خود را سازگار کند.

با هر تغییری که در این میدان رخ می‌دهد بدن فضانوردان با شرایط به وجود آمده خود را تطبیق می‌دهند. بنا بر تحقیقات، تغییر از یک میدان گرانشی به میدان دیگر بر تعادل حرکت، هماهنگی چشم‌ها و دست‌ها در افراد تأثیر می‌گذارد.

این تغییرات همچنین بر استخوان‌ها، ماهیچه‌ها و قلب آنها نیز تأثیر دارد. بدون جاذبه چگالی استخوان فضانوردان به دلیل اینکه بدن در معرض نیروهای ناشی از جاذبه دیگر قرار ندارد در یک ماه یک درصد دچار افت می‌شود.

محیط های متخاصم

بدون شک فضا برای انسان‌ها محیطی نا مناسب است و به همین دلیل است که فضا نوردان خارج از ایستگاه فضایی لباس های مخصوصی می‌پوشند تا زنده بمانند. فضا پیماها نیز همه از هر نظر با شبیه سازی از شرایط زمین طراحی می‌شوند.

ناسا می‌گوید سفر به مریخ، البته سفر احتمالی به مریخ ممکن است ۶ ماه طول بکشد. این یعنی که محل زندگی فضانوردان باید به گونه ای راحت باشد که شرایط سلامت ذهنی و فیزیکی آنها فراهم باشد.

یعنی شرایط زندگی در آنجا باید تا حد زیادی شبیه به شرایط زندگی روی زمین باشد. و فضا نوردان باید به حفظ انگیزه و فعالیت تشویق شوند.

فضاپیماهایی که در حال حاضر وجود دارند و همچنین آنهایی که در آینده و برای سفر به مریخ آماده می‌کنند باید با حداقل وابستگی به منابع طراحی شود.

تجهیزاتی از جمله امکانات تبدیل دی اکسید کربن به هوایی که قابل تنفس باشد و همچنین تبدیل ادرار به آب آشامیدنی. تلقین حس راحتی در سفرهای فضاییِ اینگونه، از اهمیت زیادی برخوردار است.

مثلا در ایستگاه بین المللی فضایی از یک سیستم نور استفاده شده است که شبیه سازی نوری است که در سطح زمین دریافت می‌شود.