ضرورت تغییر میدان

در دو سال و نیم گذشته، به همان اندازه که فعالیت های رسانه ای، در مفتضح ساختن طالبان موفق بوده، عناصر میدانی، کم اثر ظاهر شده اند.

علیرغم سانسور شدید و اعمال محدودیتهای مختلف از سوی پلتفرم ها و نیز  حکومتها نسبت به بیان شفاف ستم هایی که طالبان انجام میدهند، چهره‌های مستقل و آزاد با حضور در رسانه ها و تولیدات رسانه ای متعدد، کوشیده اند افکار عمومی دنیا نسبت به آنچه که در افغانستان می‌گذرد را، همچنان حساس نگاه دارند.

در میان کنش‌گران غیر رسانه ای، تنها زنان کشور بوده اند که همچنان علم مبارزه را استوار نگاه داشته اند و البته تلاشهای قابل قدر آنها هم به مدد اهالی رسانه، ضریب پیدا کرده است.

اما واقعیت این است زبان رسانه، فقط میتواند چهره کریه طالبان را به دنیا نشان بدهد، اما هرگز، توان متوقف کردن ماشین ستم و شکنجه و انتحار و تبعیض این گروه را ندارد.

در شرایط کنونی، به چالش کشیدن طالب، بیش از آنکه نیازمند تبیین حقیقت زشت و استخباراتی این گروه توسط اهالی رسانه باشد، نیازمند ایجاد سازوکارهای بازدارنده برای متوقف کردن این جرثومه استبداد است.

صدور بیانیه ها و انعکاس آن در رسانه ها یا ارایه تحلیل های دقیق از شرایط کشور، به تنهایی نمی‌تواند زمینه برون رفت از شرایط دهشتناک کنونی را فراهم آورد.

رهبران سیاسی ترکیه نشین و امارات نشین، به طمع وعده هایی که آمریکا به آنها داده، در سراب بازگشت به چرخه قدرت در حکومت مثلاً فراگیر آینده هستند (و به زودی خواهند فهمید که چه کلاه گشادی بر سرشان رفته) و به همین دلیل، جز بلوف و حرفهای هوایی، هیچ فعالیت میدانی ندارند و آنچه که جبهه مقاومت انجام میدهد هم تا هنوز نتوانسته فشار چندانی بر طالبان وارد کند.

اگر فعالیت های اندک مبارزین ضد طالب، تا حدودی دیده میشود هم باز، ضریبی است که رسانه به آن می‌دهد.

مبارزه با طالب، نیازمند داشتن مشت آهنین است نه بلوف های دیپلماتیک.

افغانستان، ابستن یک تغییر دیگر است. تغییری که سرنوشت کشور را تا سالها در اختیار افراطی های قومگرا قرار خواهد داد.

محدودیت وسیع آزادی های سیاسی و مذهبی و فردی برای اکثریت مردم افغانستان در ساختار سیاسی آینده که متشکل از طالبان مستبد و تکنوکرات های قومگرا خواهد بود، سالها گریبانگیر ما خواهد شد و از مردم افغانستان، بردگانی برای یک حکومت فاشیست خواهد ساخت.

آمریکا، از آن شرایط سود کافی می‌برد و همسایگان، همینکه آسیب کمتری ببینند، برایشان غنیمت است، اما اینکه چه بلایی بر سر مردم افغانستان می آید، برای هیچ کس مهم نیست جز خود آنها.

تولیدات رسانه ای و پرچمداران این عرصه، تا این لحظه، وظیفه خود را به درستی انجام داده اند، اما از اینجا، باید کسان دیگری، پیشتاز مبارزه شوند. کسانی که می‌تواند با مشت، بر دهان طالب بکوبند و‌ این مشت، اگر امروز زده نشود، فردایی وجود ندارد که به امید آن، صبر کنیم.

سید احمد موسوی مبلغ