داعش، طالبان را مرتد و کافر می‌داند
افزون بر مطالب رسانه‌ای «داعش ولایت خراسان» درباره کافر خواندن و مرتد دانستن طالبان، داعش دو کتاب هم درباره تکفیر طالبان نوشته است.
سرویس دیدگاه
استراتژی یک ضربت چاقو
روح حاکم بر رفتارهای اخیر ایران در بسترهای سیاسی و نظامی موید این استراتژی آنهاست. رویکرد جامع دفاعی و احتیاط در واکنش به اضطراب‌های امنیتی میتواند بیانگر دورخیز و آمادگی آنها باشد برای همان یک ضربت چاقو و در ضرب المثل معروف خودمان هم داریم که صد ضربت زرگر … یک ضربت آهنگر!
جنگ و جان، برای نان
در جامعه ما، سقف معیشت و زندگی برخی، بر ستون جنگ استوار است. این جنگ است که زندگی برخی را می‌چرخاند و آنان را نان می‌دهد. به عبارت دیگر، برخی می‌جنگند تا زنده بمانند.
از مرگ حمدالله مخلص عبرت بگیریم
حمدالله از سازمان‌دهندگان حملات انتحاری طالبان در شهر کابل بود اما سرانجام خودش توسط افرادی ظالم‌تر از خود به همان روشی به هلاکت رسید که قبلاً جان ده‌ها انسان بی‌گناه را به همان شیوه گرفته بود.
کدام امنیت؟
سخنگویان طالبان همیشه در رسانه‌ها ادعا دارند که ما در افغانستان امنیت آورده‌ایم، اول اینکه این ادعای آنان کاملاً غلط است و در عمل ما هرروز شاهد قتل‌ها و پیدا شدن جنازه‌ها در شهرها هستیم. دوم اینکه تعریف طالبان از امنیت اشتباه است، امنیت فقط این نیست که جنگ و قتل و کشتار نباشد.
پرهیز از نفرت‌پراکنی
برای غلبه بر فضای بی‌اعتمای، زندگی مسالمت‌آمیز و ساختن جامعه، کافی است، نخبگان، نفرت‌پراکنی را در جامعه تزریق نکنند، مردم را در مقابل هم قرار ندهند و تنوع را در جامعه، در همه زمینه‌ها بپذیرند. لازمه این امر آن است که حکومت دست از انحصار بر دارد.
نجات ما در چیست؟
هرچه آگاهی(نه فقط علم)، شعور، درد و دغدغه انسان بودن فرد بیشتر باشد، به همان اندازه احساس مسئولیت، احساس همدردی انسان و رنج بودن برایش بیشتر خواهد بود. چنین انسانی هرگز زندگی را در ازای رذالت تحمل نمی کند، بلکه زندگی به قیمت فضیلت برایش مطلوب خواهد بود.
بن‌بست استدلال
زمانی که مخالفان دولت پیشین و صاحبان دولت امروز، پیش از تسلط‌شان بر کشور، به حملات انتحاری دست می‌زدند، استدلال طرف مقابل‌شان روشن و صریح بود؛ کشتن انسان‌های بی‌گناه هیچ توجیه شرعی، قانونی و انسانی ندارد و مرتکبان آن دشمنان مردم افغانستان و دشمنان انسانیت‌اند.
قوم مرگ آزموده
هیولای مرگ و نیستی بار دیگر دهان گشوده و به تدریج جماعتی را در کام می‌کشد. وقتی قومی فاقد ابتدایی‌ترین حق می‌شود و حق‌کشی‌اش از باور و فرهنگ غالب نیرو می‌گیرد، فاقد تاریخ هم می‌گردد و تاریخ‌اش به دست و به دل‌خواه دیگران رقم می‌خورد؛ امری که چیزی از نابودی جمعی کم ندارد.
اشرار و ابرار!
همانگونه که معاویه و طلحه و زبیر و مروان و ولید و دیگر امویان، عامل جنگ و آشوب و ناامنی در عصر خلافتِ مشروع و منتخبِ امام علی بودند؛ شما تروریست‌های وحشی و ویرانگر نیز عامل انفجار و انتحار و آدمکشی و ویرانگری و ناامنی در عصر نظام منتخب و قانونی جمهوریت بودید!