اگر بایدن پیروز شود، حلقه غنی جشن عروسی‌شان خواهد بود. شاید بایدن آنچه را که ترامپ با برجام کرد بر سر توافقنامه دوجانبه آورده، خلیلزاد را اخراج و نبرد با طالبان را شدت بخشد. اما اگر ترامپ رای بیاورد طالبان شاد‌تر خواهد بود.
با اینکه کشور به سمت بحران در حرکت است،خشونت ها و حملات پیهم ترورستان بسیار نگران کننده است اما اگر فرمانده خوب عمل کند و مهره های بازی را درست انتخاب نماید می تواند بحران را به یک فرصت خوب تبدیل نماید برای اینکه این چالش به فرصت تبدیل گردد یاد آوری چند نکته را ضرور میدانم.
ما تاوان کشورهای امن را می‌پردازیم که در یک بازی پیچیده ی سیاسی در پی خلق تعلیق در داستان ماهی گیری و منافع سیاسی خویش در جغرافیای افغانستان هست.
تمام افغانستان را همچون کابل فرض نکنید. هرچند که در همین کابل هم تفکر طالبانی موج می زند. اما این روحیه و تفکر در ولایات بیشتر از کابل است.
حقیقت این است که طالب نیروی غیر وابسته و دارای اراده مستقل نیست. ازین رو صلح با طالب به مراتب زیان بار تر از جنگ با اوست.
اگر از دیدگاه ارگ ریاست جمهوری، همه خون‌ها با ارزش بودند و از خون شهروندانش استفاده ابزاری نمی‌کرد، شاید اکنون شاهد فاجعه دیروز دانشگاه کابل نبودیم. سخن پایانی این که خون همه مردم افغانستان رنگین است اما دولت از عینک سیاسی، بعضی خون‌ها را کم‌رنگ و بعضی خون‌ها را پر‌رنگ می‌بیند. مسئله این است.
پرسش های که همیشه لاینحل مانده این است که چرا مهره های اصلی حکومت هیچ وقت عوض نشدند و نمی شوند؟ اگر فردی مثل استانکزی با انتقادات بسیار وسیعی روبرو میشه بعد سالها از امنیت ملی برطرف، اما ده وظیفه ای دیگری در وزارت دفاع و امنیت به دوشش انداخته می شود؟
محکوم کردن فاجعه و تاسف خوردن و شمع روشن کردن، دردی را دوا نمی‌کند. باید به حال حکومت وابسته ای که توان و اراده تامین امنیت را ندارد و خون انسان‌ها در آن به اندازه منافع عده ای قلیل نمی ارزد، فکری کرد.
جنایتکاران با ذهن مسخ شده، با خاطر آسوده، برخوردار از حمایت های مالی و امکاناتی قدرت های بزرگ مدعی دموکراسی و قدرت های منطقه ای، و در هماهنگی با عناصر داخلی یا ستون پنجم برای اجرای یک پروژه یا بسترسازی سیاسی و اقتصادی می آیند جنایت می کنند، زمین تشنه را از خون سیراب می کنند، جان انسان های بیگناه را می ستانند، خانواده ها را داغدار می سازند، آرزوها را میمرانند، ناامیدی را تقویت می کنند، و….
مردم افغانستان بى پناه هستند. یک درصد تروریست و یک درصد دزد، سرنوشت ٩٨ درصد دیگر را با حمایت و اشاره قلدران جهانى و منطقه اى به گروگان گرفته اند.