
فرار به جلو درباریان غنی!
حال تاکتیک فرار به جلو را درباریان غنی دارند به کار میبرند که بیش از هر زمان دیگری بیانگر ضعف، ذلت و زبونیشان است.
حال تاکتیک فرار به جلو را درباریان غنی دارند به کار میبرند که بیش از هر زمان دیگری بیانگر ضعف، ذلت و زبونیشان است.
اگر ما بخواهیم اسامی و تاریخ حوادث را از کتاب امپراتوری صحرانوردان برداریم و بهجای آن اسامی رهبران و سران طالبان و تاریخ معاصر را وارد کنیم، گویا قرنها به عقب برگشتهایم و بار دیگر تمدن خراسانیان و آریانا با هجوم دیگری از صحرانوردان روبرو شده است.
اگر جو بایدن رای بیاورد، به احتمال زیاد زلمی خلیلزاد کارش را از دست می دهد. البته نه خیلی فوری. آقای خلیلزاد تا زمان تدوین استراتژی جو بایدن، وقت دارد که طرحش را به نتیجه برساند!
با نزدیک شدن زمان برگزاری انتخابات امریکا، همانگونه تب و هیجانات انتخاباتی در امریکا افزایش می یابد؛ شماری از افغانستانی ها، بخصوص سیاستمدارانی که از کاخ سفیدچشم یاری دارند، نیز دراسترس قرار گرفته اند و “انشاالله” گویان کورسویی برای آینده سیاسی خود پس از برگزاری انتخابات امریکا تفال می زنند.
مشکل اصلی، سخت سری و انعطاف ناپذیری طالبان ذکر شده است. آنان چنان در یک فضای توهمی به سر می برند که گویا کوهها زیر پایشان خرد شده و به فتح الفتوح دست یافته اند. فکر می کنم حاتم بخشی ها ، نرمش ها و امتیازدهی های امریکایی ها، به طالبان غرور کاذب بخشیده و آن ها را در توهم دستیابی زود رس به قدرت فرو برده است.
با آغاز و تداومِ مذاکرات صلح میان جمهوریت و امارت در قطر، آتشِ جنگ و خشونت در اغلب مناطق ناآرام، شعلهور و تشدید گردیده است.
از ابتدای ورود آمریکا به افغانستان، این سوال خلق شد که آمریکا در افغانستان چه میخواهد؟ برای پاسخ به این سوال، دو دیدگاه به وجود آمد …
طالب، داعش یا هر گروه کینه توز و خون خوار دیگر، درواقع دستهای است که از آستین ناپیدای یک شیطان برآمده و عمل می کند. این همان شیطان بزرگ است که با حرص و آز، مرز منافعش را این سوی مرزهای کشور ما کشیده و جبهه جنگ سلطه جویانه اش را در میان شهرها و خانه ها و مزارع قریه های ما بر پا کرده است.
سیاست یک بام و دو هوای ایالات متحده، نشان می دهد که آنها و طالبان دست شان در یک کاسه هست و هرکدام برای حفظ جان یک دیگر، دست به دست هم داده اند اما آن چه در این میان قربانی اصلی محسوب می شود، ملت مظلوم و ستم کشیده افغانستان است.
گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی به پاکستان رفته است ولی تمام مذاکراتش پشت در های بسته صورت میگیرد.
آیا مذاکرات پشت پرده آقای حکمتیار بخاطر منافع ملی است؟ اگر به نفع افغانستان است چرا با رسانه ها شریک ساخته نمیشود.