فاجعه‌ای غمبار و المناک بهسود در عین دردناک و طاقت فرسا بودن، باعث بیداری و انسجام تاریخی شد. این بیداری و انسجام می‌تواند سرآغاز و فرصت خوبی برای عزت و اقتدار باشد و آن هم نه عزت و اقتدار قومی بلکه اقتدار ملی. اما همین فرصت بیداری و انسجام با سه نوع تهدید جدی روبروست.
تصویر کلی این است که سختی تعامل بایدن با روسیه، مسیر کاهش یا ثابت ماندن تنش را طی نخواهد کرد و مؤلفه‌های امنیتی، اقتصادی، انرژی و همکاری‌های ژئوپلتیکی و بین‌المللی، عناوین اصلی در دوره بایدن خواهد بود.
حالا نوبت سران است که در این مقطع مهم زمانی، از این فرصت‌های هوشیاری و انسجام تاریخی، که پیامدهای خون شهداء است، چگونه محافظت می‌کنند؟
اغلب نمایندگان نه از باب شایستگی و رقابت سالم بلکه با توزیع لنگی، چپلی، چپن، آرد و روغن به پارلمان راه می‌یابند.
گلدین حکمتیار که از منظر مردم و کارشناسان افغانستان متهم به جنایت جنگی است و نام وی با جنگ‌‌های خونین دهه شصت و هفتاد خورشیدی گره خورده وبرای مردم افغانستان تداعی‌کننده خاطرات بسیارتلخ وناگواراست.اکنون در کانون ومرکز کشور مشغول توطئه وبر نامه ریزی علیه منافع ومصالع علیایی مردم افغانستان است .
در تمام قوانین و کنوانسیون‌های بین المللی مقابله با دولت رسمی و منتخب، جرم محسوب می‌شود اما اگر دولتی نتواند یا نخواهد از ملتش در مقابل تهدیدات دشمنان آنان دفاع کند، دیگر ملامتی وجود نخواهد داشت که ملت خود دست به کار شوند و امنیت جانی، مالی، اقتصادی و سیاسی شان را به دست بگیرند و حفظ کنند.
حکومت، طالبان، حلقات فاشیستی و قدرت‌های خارجی اگر «پیام» این همبستگی بی‌سابقه‌ی هزاره‌ها در حمایت از «مقاومت مردمی» را درک نکنند و قطارِ سرکوب و کشتارِ هدفمندِ این مردمِ آرام و صلح‌دوست و مدافعِ جمهوریت را متوقف نسازند؛ باید منتظر گسترش جبهۀ مقاومت و تشکیل هسته‌های «مقاومت مردمی» در درّه‌صوف و قره‌باغ و قیاق و سرپل و غور و دایکندی نیز باشند.
به نظر می رسد رئیس جمهور بایدن از ابزار‌های فشار و چانه‌زنی که ترامپ در تعامل با محیط‌های ژئوپلتیک یا قدرت‌های جهانی تولید کرده، صرف‌نظر نخواهد کرد. اما اینکه بایدن کاملا با همان آهنگ دوره ترامپ سیاست‌های گذشته را در قبال چین ادامه می دهد یا مسیر‌های جدیدی بر می گزیند که متناسب با شاکله رفتاری حزب دموکرات امریکاست، هنوز مشخص نیست.
در شرایطی که حکومت از لحاظ سیاسی و نظامی تحت فشار طالبان و برخی رهبران احزاب و گروه های سیاسی قرار دارد و شمشیر تیز طالبان در حال بریدن گردن جمهوریت است، درگیر شدن حکومت با مردم هزاره که صادق‌ترین حامی حکومت است نهایت بی‌تدبیری و جهالت می‌باشد و مشکوک به نظر می‌رسد.
طالبان می‌داند که بایدن ـ حتّی با خروج نیروهای نظامی خود ـ می‌تواند با حمایت قاطع از حکومت افغانستان و فشار بر پاکستان، این گروه را از رسیدن به قدرت مطلق بازدارد و در پذیرش آتش‌بس و سازش با حکومت افغانستان ناگزیر نماید. چیزی که خواست مردم و حکومت افغانستان است.