سرانجام پس از شش ماه مذاکرات صلح در قطر و برگزاری اجلاس مسکو، اکنون چشم‌ها به اجلاس استانبول دوخته شده است. گفته می‌شود به زودی اجلاس مهمّی سیاسی برای پایان‌دادن به بحران بیست ساله افغانستان و آوردن صلح در استانبول ترکیه برگزار می‌شود.
داستان حقابه ایران از رود هیرمند داستان پرغصه ای است که نشان میدهد چگونه سیستان که روزگاری از زمان تمدن شهرسوخته تا چند قرن پیش انبار غله در منطقه فلات ایران بود تبدیل به منطقه ای خشک و بحرانزا شد.
بیست سال پس از لشکرکشی آمریکا اما اکنون به نظر می رسد شرایط عینی و سیاسی بیش تر از هر زمانی حسب دلخواه افغان ملتی ها است، زیرا دیگر نه جبهه مقاومتی وجود دارد، و نه غیرخودی ها در حکومتند. طالب باز همان طالب است و به علاوه اینکه ارگ نیز در اختیار برادران نکتایی دار شان است.
اجلاس استانبول در ترکیه قرار است در تاریخ بیست و هفتم حمل (حدود ده روز دیگر) رسما به کار آغاز کند. اجلاسی که برخی تلاش دارند آن را هم وزن اجلاس بن قلمداد کنند و مدعی هستند در این اجلاس، تغییراتی بنیادین در ساختار حکومت افغانستان به وجود خواهد آمد.
با حضور جو بایدن در کاخ سفید و اجباری‌شدن استفاده از ماسک در ادارات فدرال و ترویج فرهنگ استفاده از ماسک و توصیه به حفظ فاصله اجتماعی توسط دولت، موارد ابتلا سیر نزولی به خود گرفته است. واکسیناسیون روزانه حدود ۵/۲ میلیون نفر در روز را می‌توان مهمترین دلیل این روند دانست.
هر شهروندی این کشور حق دارد بر اساس شایستگی و تخصصِ که دارد، در ادارات دولتی استخدام گردد؛ اما در حکومت فعلی، عزل و نصب ها بر اساس واسطه و رشوت و روابط فامیلی و حزبی صورت می‌گیرد.
در روزهای اخیر همه شاهد حضور و تجمع پرشور مردم هرات در استقبال از استاد محقق بودیم. این حضور ناشی از نیاز متقابل بود و هردو طرف به خواستهای خود رسیدند.
دولت جو بایدن تصمیم گرفته است پروسه صلح افغانستان را احیاء کند. این اقدام اما چندین ریسک سیاسی را در بر دارد و عوامل تخریب کننده بسیاری در پیشرو ست.
اگر این جمهوریت سه نفره تا این حد توانایی، ظرفیت، مهارت و مدیریت داشته باشند که این چنین همه را منزوی و بیکاره، سرخورده و ناتوان ساخته باشد و قدرت عمل و دفاع از حق و عدالت و حمایت از مردم و حق مردم را از تمام این ها گرفته باشند، گنهکار و مقصر اصلی کیست؟
در مجموع می‌توان گفت مجموعه عملیات‌های موشکی و پهپادی یمنی‌ها طی سال اخیر به معنای واقعی توازن نبرد و معادله حاکم بر جنگ یمن را به گونه‌ای تغییر داد که برای اولین بار زمزمه‌های پایان جنگ به صورت واضح‌تری شنیده می‌شود.