اسراییل از ابتدای آغاز پرونده هستهای ایران در شورای امنیت، اقدامات خرابکارانه و ضدامنیتی علیه برنامه هستهای ایران شکل داد. این اقدامها را میتوان به سه دسته تقسیم کرد: خرابکاری فیزیکی؛ حمله سایبری و ترور دانشمندان هستهای.
همزمان با نزدیک شدن به آغاز نشست استانبول (اگر دایر گردد) گروه های قومی افغانستان برای یافتن متحدین استراتژیک به تکا پو افتاده اند تا با تفاهم و تعامل، برای طرح های مورد نظرشان حامی و همراه بیابند.
پاکستان به عنوان کشوری مسلمان در همسایگی شرقی ایران، همواره از سیاست خارجی مبتنی بر روابط محکم با همسایگان حمایت نموده و در این راستا تلاش کرده که نقش متوازنی را ایفا نموده و حتی تلاشهایی برای میانجیگری میان تهران و ریاض داشته است. از این رو،احتمالا مقامات دو کشور در این ارتباط نیز با یکدیگر گفت وگو و رایزنی نموده است.
به کسانی که به مسلمان بودن و تاریخ ۵۰۰۰ ساله عشق میکنند و خود را خوشبختترین در جهان میدانند کاری ندارم. سخنم با کسانی است که بدبختیهای تاریخی را درک میکنند و درد میکشند. بدانیم که تا از این عادتها و دهها مانند اینها که فرهنگ شده است عبور نکردهایم، وضع ما بهتر نخواهد شد؛ خدا هم به ما روی خوش نشان نمیدهد؛ چه اینکه خودش گفته است: تا خود را تغییر ندهید، ما شما را تغییر نمیدهیم.
یکی از دستاوردهای که در طول ۲۰ سال گذشته همواره از آن یاد شده مساله “آزادی رسانه ها” است. هم دولت حامد کرزی و هم دولت اشرف غنی مدعی هستند، که آزادی رسانه ها در این کشور مراعات شده و دولت متعهد به آزادی “معلومات” بوده است.
در حالی که نشست استانبول برای بار دوم به تاخیر می افتد، نشانهها اما حاکی از این است که پیشرفتی در مذاکرات آمریکاییها با طالبان بهوجود نیامده است. از این منظر می توان گفت بایدن در آستانه شکست بزرگ دیپلماتیک قرار گرفته است.
ابتکار بایدن در جنوب آسیا اساسا بر چهار همسایه مجاور ما متمرکز شده است: چین، افغانستان، ایران و هند. در این برنامه هند به عنوان همکار استراتژیک ایالات متحده امریکا نقش نیابتی را بازی می کند.