آمریکا و شخص زلمی خلیلزاد به عنوان فرستاده ویژه و سفیر این کشور در افغانستان و عراق پس از سرنگون کردن نظامهای استبدادی قبلی در پی ایجاد نظام دموکراتیک بر میآید ولی نوع نظامی که در این دو کشور ایجاد میکنند تا حد زیادی متفاوت است.
“روزه” در زندگی بشر تاریخ دیرینه دارد و اختصاص به دین “اسلام” ندارد. در واقعیت بشر برای بازپروری و خودسازی خویش به معرفت ها و روش های توسل جسته است که در چارچوب آیین های دینی و مذهبی و یا روش انفرادی سازمان یافته است.
شکی نیست که جامعه جهانی کمک نسبتا خوبی به افغانستان نمود، پولی که با آن افغانستان دگرگون میشد؛ اما با نبود یک پلان و برنامه استراتژیک از سوی کشورهای خارجی و افغانستان، پولها خرج شد و در افغانستان هم تغییر معتنابهی به وجود نیامد. اگر چنین پلانی وجود داشت و طراحی میشد، افغانستان در وضع کنونی نبود.
طالبان اعلان کردند که در ۱۶ اپریل نمی توانند به نشست استانبول بروند. آنها شرکت خود را در این نشست به نتیجه ی مشورت های میان خود موکول کرده اند که در جریان است.
بدون شناخت ابعاد دینی(مذهبی) بحران و حفاظت آشکار از تنوع مذهبی به شمول بنیادگرایی طالبان، صلح همچنان دست نیافتنی باقی می ماند. اما یک چیزی که تمام طرف ها در افغانستان باید بپذیرند ولو برخلاف میل باطنی شان این است که تداوم جنگ هیچ دستاوردی در پی ندارد.
برخیها در شگفت شده اند که چطور کسانی با ادعای دموکراسی خواهی و حضور در ساختارها و نهادهای دموکراتیک (وزارتخانهها و پارلمان)، اکنون در کنار عناصری قرار گرفته اند که نه تنها هیچ سنخیتی با آنان ندارد، بل کاملا در جبهه مقابل و بسان دشمن آشتی ناپذیر و فتوا دهنده مرگ آنان قرار گرفته اند
در مجموع، تعدد جلسات در دوحه، مسکو، استانبول و فشار بر دولت اشرف غنی از جانب امریکا جهت پذیرش طرح دولت انتقالی، از نوعی عجله امریکا در موضوع صلح افغانستان حکایت دارد.
آنچه که در طرح “شورای عالی مصالحه” آمده و نشان یک نظام “شتر، گاو، پلنگ” افغانی را دارد پیشنهاد یک رئیس جمهور همراه با چهار معاون رئیس جمهور و یک نخست وزیر همراه با چهارمعاون است.