افغانستان به دلایلی که برشمردم فرصت نیافته است که به صورت جدّی و برنامه‌ریزی شده به مولانا بپردازد و از اندیشه‌های انسانی و الهی مولانا سود ببرد. مردمی که از اندیشه‌های گوارا و جان‌بخش مولانا بنوشند گرفتار جنگ‌های طولانی، کینه، تعصّب، تفرقه و تندروی نمی‌شوند.
اما باز هم ما این عقب‌نشینی تاکتیکی را به فال نیک می‌گیریم و از سرقومندان اعلی خواهش داریم، همین عقب‌نشینی تاکتیکی را در برخی جبهه‌های سیاسی هم اعمال کنند.
خسته و بیزار از جنگ و سیاست و چون‌وچراهای آن، به دریای محبّت و رواداری مولانا پناه بردم. با درد و دریغ فاصله جامعه و مردم خود را با او بی‌نهایت یافتم. رهاورد این سفر را با شما شریک می‌کنم.
سناریوی صلح خلیلزاد کلان‌پروژه افغانیزه کردن کشور است. این، همان آرمان تحقق نیافته‌ی کسانی است که اسم قبیله را بر سرزمین گذاشتند. تعمیم هویت “افغان” بر تمام اقوام و اتباع کشور در قانون اساسی نتیجه تسامح، تصالح و یا خبط تدوین کنندگان بود.
همین چند روز قبل عده‌ای معلوم الحال با استفاده از احساسات پاک مردم ما تحت عنوان سالروز فرهنگ هزاره از چند تا کولاه، چادر، دمبوره و تعدادی لباسهای عجیب و غریب که برخی آن بیش از ما به کوچی‌ها تعلق داشت، تجلیل نمودند.
در فرهنگ نظامی وزارت دفاع یک اصطلاح جدید که به کرار از آن یاد میشود بوجود آمده : ” عقب نشینی تاکتیکی”.
حمایت ایران از جنبش های مقاومتی فلسطین طی ۴ دهه گذشته مسیری رو به تکامل را طی کرده است. از آموزش های نظامی تا در اختیار گذاشتن موشک ها و حمایت های سیاسی بخشی از حمایت‌های انقلاب اسلامی ایران از گروه های مقاومت فلسطین بوده است.
جوبایدن در مورد چین سیاست ترامپ را ادامه میدهد، یعنی رقابت و جلوگیری از رشد بیشتر اقتصادی و استراتیژیک چین. اینجاست که ایران که همین دو ماه قبل قرارداد راهبردی ۲۵ ساله را چین امضا نمود و تمام عناصر تبدیل شدن را به یک قدرت بزرگ در منطقه دارد به اولیت امریکا مبدل شده.
تغییرات در اوضاع امنیتی نیازمند بازنگری مداوم در استراتژی مبارزه با تروریزم پاکستان می باشد و نهادهای امنیتی می بایست روی دیدگاه های آشتی جویانه با جنبش های سیاسی غیرخشونت زا در منطقه جائیکه تروریست ها از نارضاتی مردم بهره برداری های لازم را انجام می دهند، تمرکز کنند.
دولت اشرف‌غنی تاکنون به پشتوانه نظامی و امنیتی آمریکا از مذاکره با طالبان سخن می‌گفت. در عین حال اگر فقدان این پشتیبانی نظامی، دولت افغانستان و دیگر گروه‌های مؤتلف را به سوی هم‌گرایی بیشتر و کاهش اختلافات سوق دهد، می‌تواند فرصتی برای انسجام بیشتر گروه‌ها و جریان های سیاسی و اجتماعی در افغانستان باشد. چنان که تشکیل شورای عالی دولت در همین راستا ارزیابی می شود.