خروج کامل نیروهای امریکایی از افغانستان بدین معنی ست که فعالیت سازمان های تروریستی غیر از طالبان افزایش خواهد یافت.
پروسه خروج کامل نیروهای امریکایی از افغانستان جریان دارد و این احتمال وجود دارد طالبان بخش های زیادی از افغانستان را تصرف کنند.
استاد خلیل الله خلیلی (۱۳۶۶ ـ ۱۲۸۶ ش) شاعر و ادیب معروف افغانستان و از خاندان فرهنگی، دانشی و سیاسی کشور. پدر او محمّدحسین خان مستوفی الممالک از مقامات بلندپایه حکومت حبیب‌الله خان بود که در حکومت پسرش امان‌الله خان به دار آویخته شد.
اینهمه نشان از آینده پیچیده و سردرگمی است که یحتمل فروگشت و عقب گردی ست که فقط با رویکرد نظامی و جنگی خونین و فیصله کن قابل حل خواهد بود! این یک نگاه واقع گرایانه است آینده خونینی در راه است و فراز و فرودی ناهموار!
خبر های پی هم از سقوط ولسوالی های مختلف در فاریاب و غزنی و جاهای دیگر به دست طالبان، هرچند که افکار عمومی را تحت تاثیر قرار داده، اما چندان غیر قابل پیش بینی نبود.
گسترش ویروس کرونا و افزایش مرگ و میر در روزهای اخیر نتیجه منطقی و بی پروایی اکثریت مردم در روزهای گذشته و بخصوص در روزهای عید و در همین روزها نیز، با برگزاری فاتحه ها، مهمانی ها و تجمعات مختلف بدون رعایت پروتکل های صحی می باشد.
پاکستان یکبار دیگر در یک قدمى تخریب همه زیرساخت ها، جنگ داخلى و صفر کردن همه ظرفیت ها در افغانستان قرار دارد. بعید است اسلام آباد این فرصت را از دست بدهد. یک افغانستان ویران و همیشه در جنگ، مطلوب ترین حالت ممکن براى اسلام آباد است.
صلحِ عادلانه و پایدار، برایندِ جنگِ شرافتمدانه و پرافتخار است. هیچ صلحِ ماندگار بدون پیکار و ایثار و پیروزی نسبی در میدان جنگ به دست نخواهند آمد.
رهبری امریکا باید جدی گرفته شود و دیدگاه ساده و سطحی آن نسبت به افغانستان باید تغییر کند. امریکا باید به نقش و مسئولیت خود در قبال افغانستان و مردمش در بحران کنونی اعتراف کند. این اعتراف و صداقت در گفتار اگرچه امریکا را ممکن است ضعیف نشان دهد اما در سطح بین الملل احترام و آبروی بیشتری برای امریکا در پی خواهد داشت.
در ماه‌های اخیر، پاکستان در ضمن تقویت نظامی طالبان، تلاش کرده است تعدادی از سران اقوام و احزاب افغانستان را نیز جذب کند تا طالبان بتواند به ظاهر حکومتی با پایه‌های وسیع تشکیل بدهد.
چین انگیزه قوی برای امریکا جهت سرمایه گذاری در اسیای مرکزی می باشد. چین در سال های اخیر با راه اندازی پروژه کمربند و جاده سرمایه گذاری بزرگی در آسیای مرکزی که محاط به خشکی ست انجام داده است. بنابراین امریکا با تخصیص منابع به منطقه در حقیقت هم می تواند مشکلات افغانستان را مدیریت کند و هم دسترسی های لازم برای کنترل چین مدعی را پیدا می کند.