مقاومت ملی و ضرورت برگزاری کنگره علمای احناف

طالبان خون‌آشام‌ترین گروه تروریستی در افغانستان اند، اما انکار نمی‌توان کرد که با توجیهات مذهبی از جامعه روستایی کشور سربازگیری می‌کنند. این گروه جنگ‌های نیابتی خود را “جهاد”، جنگ‌جویان خود را “غازی” و کشته‌شده‌های خود را “شهید” خوانده و برای روستاییان وعده تحکیم “حکومت ناب اسلامی” را می‌دهند.

مقابله با طالب، بدون خلع سلاح ایدیولوژیک آن‌ها ممکن نیست. طالبان باید از نگاه ایدیولوژیک خلع سلاح شوند و روستاییان بدانند که جنگ این‌ها برای اسلام نه بلکه برای منافع “اسلام‌آباد” است.

بنابراین، ضرورت است که رهبران خیزش‌های مردمی به صورت عاجل کنگره “علمای احناف” را برگزار کرده و از آن‌ها در باره مشروعیت و عدم مشروعیت جنگ طالبان استفتاء کنند.

در این کنگره نباید ملاهای وهابی و هم‌چنان علمایی که به وابستگی به دولت شهره‌اند، فراخوانده شوند، بلکه کنگره متشکل از نواندیشان دینی باشد. نواندیشانی که هم منتقد دولت بوده‌اند و هم مخالف قرائت خوارجی طالبان از اسلام.
متن استفتای این‌ها تکثیر گردیده و در سراسر کشور توزیع گردد.
تا علمای احناف نیروهای خیزش مردمی را همراهی نکنند، پیروزی بر طالبان دشوار است.

عبدالشهید ثاقب