محرومیت و افراطیت

۱. سال‌هاست معتقدم یکی از عوامل اصلی افراطیت، محرومیت است. این محرومیت می‌تواند سیاسی یا اقتصادی یا فرهنگی و یا همه‌ی این سه تا باشد.

۲. نیز سال‌هاست معتقدم مسلمانان در سده‌های اخیر بیش از هر زمان دیگر رنج محرومیت را می‌چشند. در این محرومیت هم خود مسلمانان مقصرند و هم مدیران غربی دنیا که در نهادهای بین‌المللی کمترین نقش واقعی را برای مسلمانان و کشورهای اسلامی قائل نشدند.

الف. سهم نداشتن مسلمانان در شورای امنیت سازمان ملل متحد، عمده‌ترین محرومیت سیاسی مسلمانان در ۷۰ سال اخیر است.

ب. بی‌توجهی به خواسته‌ی ۲ میلیارد مسلمان در مسئله قدس و فلسطین، محرومیت سیاسی دیگری است که نزدیک به یک قرن قلب توده‌ی مسلمانان را سوزانده است. در این جهت البته که سران بی‌غیرت عرب نقش درجه یک را دارند.

ج. سرکوب‌کردن جنبش‌های سیاسیمدنی چون اخوان المسلمین، تحمیل‌کننده‌ی گونه‌ی دیگری از محرومیت بر روشن‌فکران مسلمان است. . این محرومیت‌ها و محرومیت‌های فرهنگی و اقتصادی از این دست، منجر به زاده‌شده افراطیت در قالب القاعده، طالبان و داعش شده و فهم افراطی از قرآن و سنت را موجه‌تر و درست‌تر نمایانده است. فهمی که می‌گوید: تنها مواجهه‌ی درست با کفار، یهود و نصارا، مواجهه‌ی خصمانه و معاندانه با آ‌نها است. فهمی که هر نوع مواجهه‌ی هم‌دلانه را تسلیم‌شدن ناشی از سست‌ایمانی می‌داند. .

نوت: معامله قرن بدون شک منجر به افزایش افراطیت خواهد شد و جنگ‌های خاورمیانه را تشدید خواهد کرد.

علی فائق