رمز عبور اقوام افغانستان از این پیچ تاریخی چیست؟

۱. نجات از ستم و انحصار تاریخی در گرو “مقاومت” است. پیشروی طالبان تاکنون در مناطق دور افتاده بوده که اهمیت سوق‌الجیشی نداشته است. این پیشروی ناچیز هم بیشتر با تبانی، تطمیع و ترعیب بوده نه با جنگ. طالبان در جنگ مستقیم توان ضعیفی دارند.

۲. طالبان توان درگیری در یک گستره وسیع را ندارد چرا که نیروی طالبان هم به لحاظ تعداد افراد، هم به لحاظ امکانات لوجستیک و هم از نظر توان پشتیبانی و تأمین نیروهایش محدود است. آنها در هر منطقه کاملا وابسته به عُشر و آذوقه مردم همان منطقه‌اند؛ فقط کافی است مردم شریف افغانستان از دادن عشر و آذوقه به آنها خودداری کنند.

۳. طالبان و حامیان قبیله‌ای حد اکثر ۱۰٪ جمعیت افغانستان را شکل می‌دهند. گیریم که در یک فرض محال تمام قوم خود را هم بسیج کنند باز هم حد اکثر یک سوم جمعیت افغانستان قدرت بلعیدن لقمه‌ای به بزرگی دو سوم جمعیت آن را ندارند.

۴. در خبرها شنیدید که برخی از ولسوالیهای سمت شمال قبل از رسیدن طالبان تخلیه شده‌اند این خود دلیل تبانی و توطئه است نه قدرت طالبان. به حکومت کابل و خلیلزاد اعتماد نیست. خلیلزاد در مقام نماینده امریکا به نظر می‌رسد کاخ سفید را فریب داده و سیاست آن کشور را به سمت هژمونی قبیله ‌خود هدایت کرد اما اینک دیگه دستش رو شده است.

۵. گرفتن موضع تهاجمی ابتکار عمل را از دست طالبان خارج خواهد کرد. باید در یک ناحیه وسیع این گروهک را درگیر کرده و نابود کرد. نباید اجازه داد این گروه مزدور خیالش از جانب مقابل راحت باشد و هر روز نیروهایش را به سمتی متمرکز کرده و مناطق را تصرف کند.
علی ع می‌فرماید:
«اُغزوهم قبل ان یغزوکم، فواللّه ماغزی قوم قط فی عقر دارهم الا ذلّوا…» (نهج البلاغه)
با دشمن بجنگید قبل از این که او با شما بجنگند، به خدا سوگند هر ملتی که در درون خانه‌اش مورد هجوم دشمن قرار گیرد، محکوم به ذلت خواهد بود.
این سخن کسی است که شمشیر او قامت دین را راست کرده و شکستی در کارنامه رزمی او ثبت نشده است.

۶. اقوام شریف افغانستان بدانند که عدم ایستادگی در واقع از دست دادن فرصت عبور از انحصار در افغانستان و امضای اسارت و ستم برای ده‌ها و شاید صدها سال دیگر باشد. یک ایستادگی چند روزه هم ورق را برخواهد گرداند. هر قومی که زودتر تسلیم شود این ننگ تاریخی را بنام خود ثبت خواهد کرد. امام حسین ع: “الموت اولی من رکوب العار…” مرگ سرخ به از زندگی ننگین است.

۷. این که برخی می‌گویند چرا برای این دولت غیر مشروع خود را به کشتن بدهیم یک مغالطه است نه یک دلیل عقلی برای تسلیم شدن. همین دولت نامشروع هم از دل یک انتخابات هرچند پر تقلب بیرون آمده و هزار بار بهتر از امارتی است که هیچ انتخاباتی نداشته باشد و فقط چوپانی مرتجعی بنام امیرالمومنین فرمان‌های قرون وسطایی صادر کنند و عقلای قوم ناگزیر از اطاعت باشند.

۸. با فرصت دادن به این گروه تروریستی همواره در معرض مرگ تدریجی بوده‌ایم و اگر کوتاهی کنیم همچنان خواهیم بود. لذا اگر برای عبور از این وضعیت قربانی هم لازم باشد هزینه فوق العاده‌ای نیست.

۹. من بارها گفته‌ام رمز بقای طالبان به عنوان نیروی هژمونی قوم خاص حمایت اعلام نشده‌ی نظام حاکم بوده است. دیگر مردم افغانستان هم نیازمند یک نیروی مشابه و متحد‌اند. این که امروزها طالبان نیکتایی‌پوش و کابل‌نشین از شکل‌گیری خیزش مردمی در شمال ترسیده‌اند، برای مردم افغانستان باید بسیار معنادار و ابلغ من التصریح باشد.

رسول حمیدی