در حاشیه‌ای دیدار پاپ

دیدارِ پاپ رهبر کلیسای کاتولیک از اردوگاه پناهجویان در یونان قابل تحسین و تمجید است؛ اما دو یادداشت در حاشیه‌ای این دیدار نیز قابل چشم‌پوشی نیست:
الف) مردمِ رانده‌شده و خانه‌به‌دوش فلسطین (اعم از مسلمان و مسیحی) هفتاد سال است که در اردوگاه‌ها و کمپ‌های آوارگان زندگی می‌کنند و اکنون نسل سوم و چهارم آنها در کمپ متولد و بزرگ می‌شوند. آیا تا هنوز شنیده‌اید که پاپِ کنونی یا پاپ‌های پیشین از یک اردوگاه فلسطینی دیدار کرده باشد و کودک آوارۀ فلسطینی را در آغوش گرفته باشد؟ آیا آوارگان فلسطینی «انسان» نیستند و نیاز به حمایت و محبت ندارند؟
ب) یکی از تلخ‌ترین آوارگی‌های تاریخ بشر، نسل‌کشی و آوارگی مسلمانان روهینگیا به دست ارتش و دولت میانمار بود. آیا تا هنوز شنیده‌اید که پاپ یا یکی از مقامات پایین‌تر کلیسا از اردوگاه آوارگان روهینگیا در بنگلدش دیدن کرده باشد؟ چرا آوارگانِ سوری و عراقی و لیبیایی و سومالیایی و افغانستانی و … در یونان درخور ترحم‌ و شفقت هستند؛ ولی آوارگان فلسطینی و روهینگیایی درخور محبت و شفقت نیستند؟
حقیقت ماجرا این است که پاپ هیچگاه از اردوگاه پناهندگان فلسطینی دیدن نخواهد کرد؛ چون این دیدار یک نوع طعن و کنایه به عامل آواره کردن فلسطینیان (یعنی دولت یهودی اسرائیل) است و پاپ هرگز علاقه ندارد که به حیثیتِ متحد غرب و مسیحیت (یهود و اسرائیل) خدشه‌ای وارد شود. اما دیدار وی از اردوگاه پناهجویان غالبا مسلمانِ سوری و عراقی و افغانستانی و سومالیایی و … یک نوع طعن و نیش‌زدن به اسلام و دولت‌های اسلامی است که شما با جنگ و خشونت، آواره می‌کنید؛ ولی ما با مهربانی و بشردوستی، پذیرای آنان هستیم.
در مورد آوارگان روهینگیایی نیز قصه از همین قرار است! عامل نسل‌کشی و آوارگی مسلمانان روهینگیا، دولت بودایی و غرب‌گرای میانمار بود و بازدید پاپ از اردوگاه رهینگیایی‌ها، طعن و کنایه به اسلام و مسلمانان به شمار نمی‌رفت و به همین دلیل کلیسای کاتولیک با خونسردی و بی‌تفاوتی از کنار آن فاجعۀ انسانی گذشت.

مسیح ارزگانی