حوادث سوریه و یک نکته

اکنون که منطقه استراتژیک حلب به تصرف ارتش سوریه و متحدانش درآمده، واکنش‌هایی را نیز در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی برانگیخته است. در نخست این نکته را باید توضیح داد که آسیب رسیدن به غیرنظامیان از ناحیه دولت سوریه یا متحدانش و یا هر گروه دیگری، قابل چشم‌پوشی نیست. هیچ انسان آزاده‌ای تحمل دیدن پرپر شدن طفلان و کودکان سوری را ندارد. اغماض از کشتار غیرنظامیان در سوریه و یا هر کشور دیگری، جفا در حق انسانیت است. جدای از مسئله عاطفی و انسانی در سوریه، سوالی که مطرح می‌شود، این است که مخالفان دولت سوریه از چه جنسی هستند؟
بدون مقدمه، مخالفان دولت سوریه که شامل احرارالشام، جبهه النصره، داعش و چند گروه کوچک دیگری می‌شوند، همان کسانی هستند که اگر در جای دیگری به غیر از سوریه حضور می‌داشتند، تروریست‌های درجه یک بین‌المللی معرفی می‌شدند. اگر در تروریست بودن مخالفان مسلح در سوریه تردیدی وجود داشته باشد، پس در همه فاکتورهای ثابت بین‌المللی باید شک کرد. هیچ نشان، نماد، عملکرد و شاخصه‌ای از تروریسم نیست که در وجود مخالفان مسلح در سوریه نباشد. اگر بازهم در تروریست بودن آنان تردیدی وجود داشته باشد، در این نباید شک کرد که در دو روز گذشته همه تروریست‌های جهان اعم از بوکوحرام در نیجریه، داعش لیبی، طالبان و حزب اسلامی افغانستان، گروه‌های تکفیری و افراطی در پاکستان، نهضت اسلامی ازبکستان و ده‌ها جریان دیگر از مخالفان مسلح دولت سوریه اعلام حمایت نموده و در عین حال با آنان اظهار همدردی کرده اند. وقتی همه گروه‌های تروریستی جهان از مخالفان مسلح دولت سوریه، حمایت و با آنان اظهار همدردی می‌کنند، آیا شبهه‌ای در تروریست بودن مسلحین در سوریه باقی می‌ماند؟ چه وجه مشترکی بین تروریست‌های بین‌المللی و مخالفان مسلح دولت سوریه وجود دارد که آنان را به هم نزدیک کرده است؟
قضاوت به عهده خواننده
محمد مرادی