تکنوکرات های دزد!

گفتند مجاهدین چور کردند، دزدی و اختلاس کردند و در دوره کرزی بلند منزل ها ساختند؛ نقدشان کردیم و به نام جنایتکاران و تفنگ سالاران نوشته ها و مقالات را درج خاطرات افکار عمومی ساختیم. دلمان خوش بود که تکنوکرات ها و از غرب آمده ها با نگاه وطن پرستی شان کشور را میسازند و دامن چور و چپاول و دزدی را از افغانستان برمیچینند اما باز هم به اشتباه رفتیم؛ تکنوکرات ها و نازدانه های مقامات امریکایی جفای بزرگتر از دزدانی تحت عنوان مجاهد مرتکب شدند، رویا رحمانی برای ساختن یک دیوار سفارت افغانستان در امریکا، یک میلیون و هشتصد هزار دالر را به مصرف رساند، با این پول میشد بزرگترین خانه را در امریکا و بهترین قصر را در کابل ساخت، چقدر جالب است که با لبخند ملیح و دلکش و در حصار مفاهیم دفاع از حقوق زنان سرقت میلیونی میکنند و با چشم درایی کامل توجیهی به نام توطئه حریفان عنوان میکند و تصور میکند که مردم نمیفهمند، آب از آب تکان نمیخورد. جای دیگر غرب آمده دیگر میلیون ها دالر مردم افغانستان را میدزد، زاخیل وال وزیر پیشین مالیه را میگویم؛ او هم با اعتماد به نفس کافی لبخند زیبایی میزند و رییس جمهور بر گردنش مدالی به رسم تقدیر از کارکردها میاندازد؛ تقدیری که از اکلیل حکیمی در هنگام فرار به خانه اش به امریکا کرد. امروز خبر شدم که رییس تدارکات ملی هم به دلیل دزدی به ترکیه فرار کرده است، از شاروالی کابل نمیگویم که از نان، نان پر روغن دیگر ساخته اند.

اینها همه تکنوکرات های شیکی هستند که با نیکتایی های برند، آرایش های زیبا و پراندن واژه های انگلیسی در میان جملات زبان فراموش شده ملی دزدی میکنند؛ آرام و خونسرد و دلربا همه دارایی های ملتی فقیر را چون جرعه های شراب ناب ایتالیوی بی محابا سر میکشند.
.
مهدی ثاقب