به عنوان عضوی از یک جامعه ای که نزدیک به نیم قرن تاوان جنگ های نیابتی و توسعه طلبانه قدرت های جهانخوار و زیاده طلب جهان را تحمل می کند که ثمره آن برای کشورم جز کشتار، ویرانی، آوارگی، فقر و نابودی نبوده است. حال و روز هر جامعه جنگ زده ای را خوب درک می کنیم.
عرصه بین‌الملل، بیش از آن‌که حق‌محور باشد، منفعت‌محور و قدرت‌محور است.
در شرایط فعلی، تنها وظیفه انسانی ما می‌طلبد که با جنگ مخالفت کنیم تا شاید این مخالفت‌ها به موج بازدارنده تبدیل شود و از ریختن خون انسان‌های بی‌گناه جلوگیری کند.
اوکراین روی کمک آمریکا و اروپا و ناتو در جنگ با روسیه حساب کرده بود. از دیروز تا بحال رئیس جمهورشان با تمام سران کشورهای فوق تلفنی صحبت کرده. همه فقط برایش دعا کرده‌اند.
روسیه خود به کشتارگاه رفته است، به زودی اقتصاد و در پی آن نظام سیاسی روسیه به چالش کشیده خواهد شد.
روسیه با همان منطقی به اوکراین حمله کرده که آمریکا با آن منطق، به هائیتی، پاناما، لیبی، عراق، افغانستان و… حمله کرد.
بدون شک جنگ اوکراین، سرآغاز یک بحران کنترول شده جهانى خواهد بود که سرنوشت و آرایش سیاسى فرداى دنیا را رقم خواهد زد. اما بهیچوجه منجر به یک جنگ جهانى نخواهد شد.
موقعیت سیاسی و نظامی روسیه بعد از حمله به اوکراین هرگز مثل قبل نخواهد بود. روسیه بعد از این گزینه های سختی برای انتخاب دارد که انتخاب هرکدام می‌تواند، سرنوشت متفاوتی برای روسیه و پوتین رقم بزند.
. عمق فاجعه‌ی ما، طالب یا داعیه‌ی پشتون‌والی نیست؛ فاجعه‌ی ما کرختی است که به آن خو گرفته‌ایم و بدتر از آن، هیجان از کرختی که می‌تواند تبدیل به سرگمی و سرخوشی ما شود.
تهاجم روسیه فصل جدیدی از معمای امنیت در جهان را آشکار می سازد و هر چه موازنه قدرت در نظام دو قطبی ساده و قابل کنترل بود اما در حال حاضر عدم قطعیت در نظم متاثر از سه ضلعی آمریکا، روسیه و چین سیاست بین الملل را پیچیده و مدیریت امنیت جهانی را دشوارتر می سازد.