طالبان شناخته شده ترین حامی خود را در سطح بینالمللی را از دست داد
رفتن عمران خان از کرسی نخستوزیری، هرچند هم موقتی باشد، بیش از هر جای دیگری احتمالا بر حکومت طالبان در کابل تاثیر دارد.
رفتن عمران خان از کرسی نخستوزیری، هرچند هم موقتی باشد، بیش از هر جای دیگری احتمالا بر حکومت طالبان در کابل تاثیر دارد.
اگر بررسی تفصیلیتری از اشتراکات و افتراقات این دو گروه صورت بگیرد به این نتیجه خواهیم رسید که اشتراکات شان هشتاد در صد و افتراقات شان در حدود بیست در صد است.
ظاهرا عمران خوان رفتنی است، چند ساعتی از عمر حکومتش باقینماندهاست. یکی از خواستهای آمریکا از پاکستان دادن پایگاه و فرودگاه در نزدیک مرز با افعانستان بود که قبلا دولت پاکستان با آن موافقت کرده بود ولی عمران خان برای کسب امتیاز بیشتر چیلک اندازی میکرد.
طالبان بلحاظ خصومت با زبان فارسی و نیز ناتوانی از راه اندازی رسانه ای هم وزن تمدن، راه حل را در ایجاد محدودیت بر سر راه نشرات آن ها دیده اند.
طبق خبر منتشره اختلافات مردم بهسود با کوچیها، با مشارکت طرفین و داوری و نظارت جناب جوادی بلخابی فیصله یافته است. از این پس ملاک تصرف اراضی مورد اختلاف قواله رسمی است!
اقتدار و عزت حکومت الزاما از اراده مردم سرچشمه میگیرد و در گروی پشتوانهی ملی است. دستگاهی که به نام حکومت، مردم را تحقیر کند، خود همیشه تحقیر خواهد شد.
کشورهای همسایه افغانستان تاکنون چندین نشست را برای تشویق گروه طالبان برای ایجاد حکومت “همه شمول” برگزار کرده اند. اما نتایج این نشستها تقریبا “صفر” بوده است. طالبان هیچ تغییری در ساختار سیاسی قدرت خود ایجاد نکرده اند و به حقوق شهروندان، حقوق زنان و اطفال هیچ تعهد و پایبندی نداشته است.
اگر شهامت آزادیخواهی، عدالتطلبی و به چالش کشیدن پایههای تبعیض و تمامیتخواهی را نداریم، حداقل، روحیه ترس، بیغیرتی، ظلمپذیری و بارکشی را با الفاظ پر زرق و برق و خیرخواهانه، در جامعه تزریق نکنیم.
از مشکلات اساسی در جامعه ما، یکی این است که مردم، آن گونه که باید برای آزادی، برای ارزشهای انسانی و برای حقوق خود مبارزه نمیکنند. معمولا منفعلانه کنار میایستند و آه و ناله سر میدهند و منتظر هستند که دیگران باید برای حقوق و کرامت انسانی آنها مبارزه کنند.
وی گمان میکند پیروز انتخابات، (که البته نمیتواند تاجیک، هزاره یا ازبک باشد) فعال مایشاء و مسلط بر سرنوشت مردم خواهد بود!