گزارش اکونومیست/ سن ۱۲۰ سالگی دیگر برای انسان دور از باور نخواهد بود!

نشریه اقتصادی اکونومیست نوشته که چشم‌انداز ۱۲۰ سالگی کم‌کم دارد به یک چشم‌انداز قابل تصور تبدیل می‌شود و به زودی چنین عمری دیگر دور از دسترس جلوه نخواهد کرد.

این نشریه این دستاورد را مدیون این موضوع می‌داند که تلاش‌های انجام‌شده پزشکان و متخصصان بهداشتی و سلامتی در زمینه کند کردن روند پیری در حال پیشرفت است و این احتمال وجود دارد که به زودی به نتیجه برسد.

به گزارش از نشریه اکونومیست؛ می‌خواهید بیشتر زندگی کنید؟ برای قرن‌های متمادی چنین پرسشی- به معنای تلاش برای متوقف کردن پیری- مختص شارلاتان‌هایی بود که با استفاده از مزایای عناصری مانند جیوه و آرسنیک یا مجموعه‌ای از گیاهان و قرص‌ها به دنبال کند کردن روند پیری می‌رفتند- و اغلب هم به نتایج و اثرات فاجعه‌باری می‌رسیدند. با این حال پس از سال‌ها مسیر اشتباه، ایده یک اکسیر واقعی برای افزایش طول عمر در حال گسترش و پیشرفت است. پس و پشت آن هم گروهی از دانشمندان مجذوب و جاه‌طلب و میلیاردرهای مشتاق و خودخواه یستاده‌اند و البته مردم عادی نیز سال به سال به نحو فزاینده‌ای با این تفکرات صحیح که با زندگی سالم و دوری از مواد مخدر می‌توان سال‌ها، شاید هم ده‌ها سال به زندگی افراد افزود، به این گروه اضافه می‌شوند.

امروزه روز زندگی تا ۱۰۰ سالگی بی‌سابقه نیست، ولی هنوز هم اتفاقی نادر است. در آمریکا و بریتانیا صدساله‌ها حدود ۰٫۰۳ درصد از جمعیت را تشکیل می‌دهند. اگر آخرین تلاش‌های پزشکان برای طولانی‌تر کردن عمر بتواند به حد نهایی پتانسیل خود دست یابد، دیدن صدمین سالگرد تولد برای افراد مختلف می‌تواند به یک امر عادی تبدیل شود و در آن صورت روی رسیدن به ۱۲۰ سالگی نیز می‌توان به عنوان یک آرزوی کاملا منطقی و معقول حساب باز کرد.

البته مورد هیجان‌انگیز در این میان این است که آن سال‌های اضافه سالم خواهند بود. پیشرفت‌هایی که تاکنون در زمینه افزایش طول عمر حاصل آمده، بیشتر مرهون مقابله با علل مرگ و میر به ویژه در مورد بیماری‌های عفونی بوده است. در حقیقت در این میان خود روند پیری با بیماری‌های همراهش- مانند زوال عقل- هنوز کند نشده است. اما این بار به نظر می‌رسد هدف اصلی همین است.

ایده پزشکان برای افزایش عمر بر اساس کند کردن روند پیری مبنی بر دستکاری فرآیندهای بیولوژیکی مرتبط با پیری است که به نظر می‌رسد در حیوانات آزمایشگاهی نتیجه داده و عمر آنها را افزایش داده است. برخی از این موارد البته آشنا هستند، مثل محدود کردن شدید میزان کالری‌هایی که حیوان به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل مصرف می‌کند. زندگی با این میزان کالری محدود شاید برای بیشتر مردم بسیار دشوار باشد. ولی در این بین داروهایی نیز هستند که بر مسیرهای بیولوژیکی مربوطه تأثیر می‌گذارند و به نظر می‌رسد نتایج مشابهی به همراه داشته باشند.

راه دیگر تولید داروهایی است که سلول‌های پیری را که بدن هیچ استفاده دیگری از آن‌ها نمی‌کند، از بین ببرد. ابزارهای طبیعی بدن برای دفع این سلول‌ها، مانند تعدادی از مکانیسم‌های ترمیم دیگر، خود با افزایش سن ضعیف می‌شوند. کمک کردن به آن‌ها فقط یک موضوع ظاهری نیست. سلول‌های پیر باعث انواع و اقسام اختلالات در همسایگان سالم خود می‌شوند. داروهای سنولیتیک نیز که آن‌ها را هدف قرار می‌دهند، ریسک‌ها و خطرات آشکاری دارند: از بین بردن یک نوع سلول بدون ایجاد مزاحمت برای سایر سلول‌ها دشوار است. با این حال وعده‌هایی که داده‌شده روشن و واضح هستند.

این واقعیت که بسیاری از مردم در آینده بسیار طولانی‌تر از امروز زندگی خواهند کرد، پیامدهای گسترده‌ای خواهد داشت.