علی و شب قدر

درنگ کردن در حقیقت قرآن و شب قدر، ما را به برقراری نسبتی عمیق و حیرت‌آور میان علی و شب قدر می‌رساند.

برای درک این معنا بایستی کمی به عقب برگردیم؛ به جنگ صفین و زمانی که برای پیش‌گیری از پیروزی «قرآن ناطق» «قرآن صامت» را بر نیزه کردند، اما علی دستور داد به جلد و کاغذ قرآن توجه نکنند وقتی قرآن ناطق در میان و میدان شان علیه قرآن صامت شمشیر می‌زند.

نقبی که از این رویداد میدانی، به رویداد میدانی دیگر، یعنی شهادت امام علی در شب قدر می‌توان زد این است که شب قدر، هم شب نزول قرآن است و هم شب صعود (شهادت) آن؛ زیرا وقتی علی در جنگ صفین قرآن ناطق است، در شب قدر، قرآن صامت (شهید) می‌شود.

به بیان دیگر، اگر قرآن در شب قدر برای هدایت مسلمانان فرستاده می‌شود، در همین شب به خاطر هدایت‌ناپذیری آنان، از ایشان بازستانده می‌شود؛ چرا که مسلمانان یارای برتافتن قرآن را در خود و در میان خود نیافتند.

از آن زمان است که بهره‌ناکی مسلمانان از قرآن به حداقل ممکن فروکاست کرده است: تهذیب در چاپ و تفنن در تلاوت!

ما اکنون همان قرآنی را تقدیس می‌کنیم که معاویه بر نیزه کرد و راز مهجوریت و مظلومیت قرآن چیزی جز این نیست‌.

ین معنا برای بسیاری، درشت و دشوار می‌نماید، اما آیا جز این است که حقیقت برای اهل شریعت درشت و دشوار است؟

راحل موسوی