شهر مونووی؛ کم جعیت ترین شهر جهان

نوعِ انسان از تنهایی فراری است و شاید کمتر کسی پیدا شود که بتواند بار سنگین تنهایی و بی کسی را بدون احساس خلأ و ترس به دوش بکشد.

این موضوع اما در مورد السی ایلر کاملا بر عکس است. او تنها کسی است که در شهر مونووی در نبراسکا به تنهایی و بدون هیچ مشکلی زندگی و کار می کند.

شاید اگر عکس های السی را ببینید باورتان نشود که یک زن ۷۷ ساله است. زنی که به تنهایی ساکن یک شهر است.

شهر مونووی

این شهر کوچک که در نبراسکا قرار دارد فاصله اش تا داکوتای جنوبی ۵ مایل می باشد. مونووی کوچک ترین شهر در آمریکا است و تنها شهری است در کل جهان که فقط دارای یک نفر جمعیت است.

این شهر دارای یک کلیساست، مدرسه ای در آن قرار دارد و تعداد محدودی خانه متروکه هم می توانید در آن مشاهده کنید.

شهر مونووی از ابتدا این گونه نبوده است. در سال های اول قرن بیستم و زمانی که خط راه آهن شمال غربی در این منطقه ساخته شد، این شهر بسیار توسعه یافته بود، اداره ی پست مخصوص به خود را داشت و تسهیلات و امکانات فراوانی را برای چوپان هایی فراهم می کرد که به این شهر مهاجرت می کردند.

اما بعد از مدتی به ندرت تعداد مسافرانی که از این خط راه آهن استفاده می کردند بسیار کم شد و به دلیل آتش سوزی مزرعه ها، امکانات بسیاری از دست رفت.

در این وضعیت کسانی که جوان تر برای به پیدا کردن موقعیت های شغلی بهتر از مونووی مهاجرت کردند؛ تا آن زمان که در سال ۱۹۸۰ فقط ۱۸ نفر جمعیت برای این شهر باقی ماند.

در سرشماری ای که در سال ۱۹۹۰ صورت گرفت آمار گرفته شده  ۸ نفر را ثبت کرد و تا سال ۲۰۰۰ تنها افراد ساکن این شهر، رودی ایلرز و همسرش السی بودند که در سال ۱۹۷۱ رستوران محلی این شهر را خریداری کرده بودند.

همسر السی در سال ۲۰۰۴،  بر اثر سرطان جان خودش را از دست دادو از آن زمان به بعد، السی به تنهایی رستوران را اداره می کرد و برای رانندگان کامیون و کشاورزان اطراف مونووی که برای استراحت و خوردن غذا به این شهر می آمدند، برگر سرو می کرد.

موضوع جالب این است که السی در تمام این سال ها مالیات هم پرداخت می کرد و هزینه ی شهری را صرف چراغ های خیابانی شهرش می کرد!

السی آیلر همچنین، نگهداری از کتابخانه ی این شهر را هم به عهده داشت. این کتابخانه در حقیقت کلکسیونی از کتاب هایی بود که همسر السی تهیه کرده بود و تعداد آنها به ۵ هزار جلد می رسید. ساختمان این کتابخانه‌ تا کنون سالم مانده است.

آن زمان که رودی، همسر السی زنده بود می گفت که یکی از آرزوی هایش این است که کتاب‌ هایش به شکل عمومی قابل استفاده باشند.

رودی در زمان حیاتش شروع به ساخت ساختمان این کتابخانه می کند اما متاسفانه بیماری امانش نمی دهد و نمی تواند پروژه‌اش را به اتمام برساند.

چند ماه بعد از از این که رودی فوت می کند السی کتابخانه ی او را تکمیل می کند و نام رودی را روی تابلوی ورودی آن نصب کرده و کتاب خانه به نام همسرش نامگذاری می شود.

همان طور که گفته شد این کتابخانه چیزی در حدود ۵ هزار کتاب و مجله دارد و کلید آن همیشه در رستوران، روی دیوار آویزان است تا هر کس که بخواهد کتاب بخواند یا مجلات نشنال جئوگرافی سال ‌های ۱۹۵۰ را ورق بزند.در سال ۲۰۱۰ یکی از کمدین های آمریکایی در یک برنامه ی رادیویی اعلام کرد که می خواهد به اجرای برنامه ای در این شهر کم جمعیت بپردازد تا برای مونووی پول جمع آوری کند.

و همان طور که پیش بینی کرده بود بیش از هزار نفر در این مراسم شرکت کردند تا هزینه ی آسفالت جاده های منتهی به این شهر و سقف کتابخانه ای که السی به شدت به آن نیاز داشت را تامین کنند.

شهردار مونووی

ممکن است برایتان قابل باور نباشد، اما السی هر سال باید یک تابلو تبلیغاتی از خودش را در جلوی رستوران برای انتخاب شهردار نصب کند و در روز انتخابات به خودش رای بدهد.

او باید هر سال برنامه‌ های شهرش را به شکل مکتوب بنویسد و حدود ۵۰۰ دلار مالیات سالانه مورد نیاز را خودش پرداخت کند و از آن مبلغ برای حفظ و نگهداری سه چراغ روشن کننده شهر و تامین آب استفاده کند. او حتی در کارهای اداری که مسئول همه خودش است باید به خودش نامه بنویسد و درخواست خود را تایید کند.

شهردار شهر مونووی می‌گوید، بسیار خوشبخت است، در این شهر بزرگ شده است و هر آن چه که بخواهد را دارد. او گفته است که بعد از گذشت این همه سال تغییر برایش بسیار دشوار است.

در ورودی شهر مونووی یک کلیسای بلا استفاده و ابزارهای کشاورزی رها شده به چشم می خورد. علف ‌ها و بوته ‌ها در همه ‌جا رشد کرده ‌اند و اگر کسی از وجود السی در این شهر اطلاع نداشته باشد فکر می ‌کند اینجا یک شهر متروکه است.بعد از فوت رودی اداره آمار اعلام کرد که مونووی از شهر دیگر ایالت نبراسکا با نام گراس که فقط دو نفر ساکن دارد جلو زده و تنها شهر یک نفره امریکا است. پخش شدن این خبر توجه بسیاری را جلب کرد و بسیاری افراد برای بازدید و تهیه خبر به این شهر آمدند.

۱۴ سال بعد از یک نفره شدن شهر‌، ایلر ۴ دفتر تکمیل شده با امضای مهمانان و بازدیدکنندگان رستورانش دارد، برخی از آن‌ها از کشورهای دیگر به این شهر می‌آیند.

ایلر دارای دو فرزند و ۵ نوه و ۲ نتیجه است. نزدیکترین خویشاوند او در فاصله ۱۴۴ کیلومتری در شهر پونکا زندگی می‌کند و بقیه از آریزونا تا هلند پخش شده‌اند.

السی می گوید می‌دانم که هر زمان بخواهم می‌توانم در کنار فرزندانم زندگی کنم اما در این صورت مجبور می‌شوم دوباره دوستان جدیدی پیدا کنم.

او نظرش بر این است که تا زمانی که می ‌توانم همین جا زندگی کنم اینجا همان نقطه مورد علاقه من است. فکر می‌ کنم تغییر عادت ‌ها با بالا رفتن سن، جزو دشوارترین کارهای دنیاست!