تکنیک وینیتینگ در عکاسی

اگر اهل عکاسی هستید این مقاله از اطلس پلاس را از دست ندهید زیرا می خواهیم شما را با وینتینگ آشنا کنیم.

وینیتینگ یکی از موضوعات نسبتا کاربردی و با اهمیت در رشته عکاسی و همچنین علم نورشناسی می باشد.

اگر نخواهیم به حاشیه برویم و موضوع را پیچیده کنیم به زبان ساده وینیتینگ در عکاسی به معنای تیره تر نمودن لبه های عکس نسبت به مرکز آن است.

به بیانی دیگر وینیتینگ به کمتر شدن وضوح یک عکس در حاشیه های آن نسبت به مرکزش گفته می شود  که هم می تواند به صورت مرتب و هم به صورت درهم و برهم باشد.

علاوه بر تیره تر بودن گوشه ها وینیت می تواند به صورت رنگ سفید باشد. به عنوان مثال عکس هایی با حاشیه ای که با رنگ سفید محو می گردد نیز ونیت دارد.

در این نوع از عکس ها خلوص رنگ ها حذف شده و  یا به طور کلی با رنگی پریده نمایش داده می شوند. همچنین مات بودن گوشه های یک عکس یا لبه های نیز به نوعی وینیتینگ محسوب می شوند.

شماری از هنرمندان تحت تاثیر احساسی که در این نوع عکس ها نهفته است واژه وینیتینگ را به عنوان یک طراحی کوچک و چشم نواز از صحنه ای از یک قصه معنا می کنند.

از شیوه های مختلف و متفاوتی برای ایجاد وینیت در عکس استفاده می شود. به عنوان نمونه می توان به ایجاد وینیت با لنز و یا افزودن آن به عکس در هنگام ویرایش آن اشاره نمود.

انواع وینیتینگ در عکاسی

وینیت در عکس می تواند به طور طبیعی در تمامی لنزهایی که مورد استفاده قرار می دهید روی دهد. استفاده از ابزارهای جانبی همانند فیلترها، هودها، نگه دارنده های فیلتر و … نیز می تواند موجب تقویت وینیت در عکس گردد. البته امکان ایجاد وینیت به طور مصنوعی در مرحله ویرایش عکس نیز وجود دارد.

وینیت اپتیکال

یکی از انواع وینیتینگ، وینیت اپتیکال می باشد که به شکل طبیعی در همه لنزهای مورد استفاده اتفاق می افتد. البته شدت و ضعف وینیت اپتیکال به طراحی و نوع ساخت لنز بر می گردد، چنانچه در شماری از لنزها وینیت بسیار قوی و در شمار دیگری از لنزها وینیت اصلا محسوس نیست.

این نوع وینیت معمولا به دو علت شایع روی می دهد. نوع نخست وینیت اپتیکال در هنگام کار با  دیافراگم های باز روی می دهد.

در هنگام روی دادن این مدل از وینیت قسمتی از نور که وارد لنز می گردد به وسیله بدنه لنز مسدود می شود؛ که شدت و ضعف آن به طول بدنه لنز و ابعاد فریم بر می گردد.

در این حالت از حجم روشنایی نوری که به سنسور می رسد در گوشه های عکس کاسته می شود.

نکته قابل توجه این است که این مدل از وینیت به طور معمول در دیافراگم های خیلی باز اتفاق می افتد آن هم به این دلیل که این بدنه لنز است که اغلب نور را مسدود می کند.

در صورتی که دیافراگم را ببندید، به دلیل مشخص بودن دیافراگم حتی از گوشه های لنز نیز نور به راحتی می تواند عبور کند. به همین دلیل است که در اکثر لنزهای پرایم با دیافراگم باز مقدار وینیت بسیار زیاد است.

دومین نوع وینیت اپتیکال به این جهت روی می دهد که اشعه های جانبی نور در گوشه های عکس از مسیری طولانی تری در مقایسه با وسط لنز عبور می کنند. این موضوع اغلب در لنزهای واید و سوپر واید اتفاق می افتد.

وینیت پیکسل

وینیت پیکسل از جمله مشکلات دوربین های دیجیتالی است که به علت سنسور دوربین اتفاق می افتد. از آنجا که سنسورهای دیجیتال تخت می باشند، پیکسل های آنها هم به همین صورت ساخته می شوند و همه به یک جهت قرار داده شده اند.

نور به پیکسل هایی که در وسط تصویر قرار گرفته اند به صورت نود درجه برخورد می نماید ولی زاویه برخورد آن به پیکسل های اطراف سنسورها  تغییر می کند.

به این سبب پیکسل های گوشه تصویر نور اندک تری در مقایسه با پیکسل های وسط دریافت می نمایند و به همین دلیل پیکسل وینیت اتفاق می افتد.

وینیت مکانیکی

گاهی اوقات وینیت ممکن است به خاطر شکل طراحی لنز روی دهد. بدین معنا که تعبیه مکانی برای نسب فیلتر و یا هود بر روی لنزها خود به عاملی برای ایجاد شدن وینیت در عکس منجر می شود.

به همین سبب شرکت های تولیدکننده لنز توجه بسیاری به اندازه هود دارند و تلاش می کنند هودهایی بسازند که به اندازه کافی بزرگ باشند تا بدون به وجود آمدن وینیتینگ در عکس نور را عبور دهند.

با این حال در بیشتر موارد وینیتینگ مکانیکی به علت فیلتر، نگه دارنده فیلتر و یا ابزارهای دیگر اتفاق می افتد چون هر لنز هود خاص خود را دارد که مشخصا برای همان لنز طراحی شده است.

البته همه لنزها این مشکل را ندارند و تنها هنگامی مشکل دار می شوند که از ۲ فیلتر و یا ابزاری همانند نگهدارندهٔ فیلتر استفاده شود.

وینیت مصنوعی

به وجو آمدن وینیت در عکس صرفا یک مشکل محسوب نمی شود بلکه برای شماری از عکاسان و یا مخاطبان عکس به عنوان امری که به چشم نوازی و زیبایی عکس کمک می کند، محسوب می شود.

به عنوان مثال شماری از طرحان و عکاسان با استفاده از وینیت توجه مخاطب خود را به مرکز عکس جلب می کنند.

بسیاری از عکاسان وینیت اپتیکال را حذف نمی کنند و خیلیها نیز وینیت را تقویت کرده و یا به شکل دستی به عکس های خود می افزایند.

برای اینکار نرم افزارهایی همچون فتوشاپ ابزارهای مناسبی در اختیار کاربر قرار می دهند.

کاهش وینیت از طریق دوربین

بسیاری از دوربین های عکاسی مدرن امکانات جلوگیری از بروز وینیت در عکس را به صورت خودکار دارند. به عنوان نمونه دوربین های ساخته شده توسط نیکون و کانن به شکل پیشفرض برای هر لنز تنظیماتی دارد که به جلوگیری از بروز وینیت کمک می نماید.

ذکر این نکته لازم است که این قابلیت های تعبیه شده در دوربین های عکاسی معمولا برای عکس هایی با فرمت JPEG کاربرد دارند و برای عکس های با فرمت Raw چندادن دیده نمی شوند.

علت آن نیز این است که عکاسان معمولا عکس های خود را با نرم افزهایی همچون فتوشاپ و لایتروم ویرایش می کنند و این نرم افزارها اطلاعاتی که در عکس هایی با فرمت  Raw گرفته شده اند را نمی توانند بخوانند و اعمال کنند.

برای اجتناب از این مشکل بهتر است هر عکس را با نرم افزار ساخته شده توسط سازنده دوربین باز و ویرایش کرد.

اصلاح وینیت

وینیت اپتیکال را می توان به آسانی در نرم افزارهایی همانند لایتروم و فتوشاپ برطرف کرد.

اگر نرم افزار ویرایش عکس شما از لنزی که استفاده می کنید پشتیبانی می کند، می توانید با بهره گرفتن از قابلیت Lens Correction نرم افزار و یا مشابه آن، به آسانی و تنها با یک کلیک این مشکل را از بین ببرید.

با وینیتینگ چه کنیم؟

پاسخ این سوال را باید خودتان بدهید. در بعضی عکاسی ها وینیت خوب است و در بعضی خیر. به طور معمول در عکاسی از موجودات زنده وینیت اپتیکال خوب است زیرا موجب افزایش عمق عکس می گردد.

در مواردی نیز از وینیت برای معطوف کردن توجه مخاطب به سوژه داخل کادر می توان بهره برد.

با این حال در عکاسی از مناظر و سازه های معماری وینیت حذف شود بهتر است، چون مخاطب می خواهد همه جزئیات عکس را مشاهده کند.

دیگر اینکه به هیچ وجه از وینیت های قوی استفاده نکنید و این را هم بدانید که تنها رنگ مناسب برای وینیت، مشکی است.

در صورتی هم که این مشکل توسط تجهیزات جانبی اتفاق افتاده باشد، بهترین راه آن است که وینیت را به وسیله کراپ کردن گوشه های عکس حذف کنید.