همین طور که دولت های امریکا و افغانستان در تلاش برای مذاکره با طالبان در مورد صلح می باشند، افغانستان همچنان با یک معضل قدیمی دست و پنجه نرم می کند: اینکه حکومت ملی در مقایسه با رهبران ولایتی و ولسوالی ها به چه میزانی از قدرت باید دسترسی داشته باشد؟
متاسفانه از ۱۵ سال به اینطرف پیش بینی میکردم که امریکا جنگ را در نگاه نظامی نخواهد برد و بنیاد های “جمهوری اسلامی افغانستان” هم روی ریگ ها و شن های درحال حرکت ساخته شده که بدون اصالت و با وجود دولتمردان فاسد و بیکاره و دموکراسی بدون دموکرات نمیتواند وحدت ملی را ایجاد کند.
تقسیم قومی قدرت، بزرگترین اشتباه تصمیمگیرندگان اجلاس بُن بود. قدرت و حکومت کشور جامه ملا نصرالدین شد که زورمندان مانند ملک شخصی به سوی خود و قوم خود میکشیدند.
وحید عمر، رئیس اداره ارتباطات عامه و استراتژیک ریاست جمهوری گفت که جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا به زودی با محمد اشرف غنی گفتگو میکند و جزئیات طرح خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان را با وی شریک خواهد کرد.
چه دولت بایدن-هریس نیروهای امریکایی باقی مانده (حدود ۳۵۰۰ سرباز) را تا اول ماه می از افغانستان خارج کند و چه نکند و چه گفت و گوهای صلح نتیجه بدهد یا ندهد و حملات بهاری طالبان شدت یابد، موضوع نزدیک شدن ضرب العجل اول ماه می نیازمند تعمق و تفکر ویژه می باشد.
ذوالفقار امید با آشار کردن چند نفر محدود گفته من از هزاره دفاع می کنم. از هر کس اقدام و مقابله نظامی انتظار می رود، جز جناب امید! امید یک شخصی است که هیچگاه روی سنگر ندیده و همیشه لوکس زندگی کرده و فقط ادای مدنی درآورده!
طالبان ضمن رد آتش بس درخواستی از سوی حکومت و اتحادیه جهانی علمای مسلمان گفته است که جهاد در ماه مبارک رمضان ثواب بیشتر دارد؛ از اینرو برای رسیدن به اهدافشان از جنگ دست نمیکشد.
پس از اعلام دولت بایدن مبنی بر خروج ۳۵۰۰ نیروی آمریکایی از افغانستان تا ۱۱ سپتامبر، سخنگوی طالبان از امتناع این گروه به شرکت در مذاکرات صلح با دولت افغانستان خبر داد.