مرثیه ای برای دختر سه ساله امام حسین(ع)

سلام بر تو و عاشورای بزرگی که در چشم های کوچک تو خلاصه شده است. سلام بر کوچکی گام هایت؛ به تو و خاطرات در آتش رها مانده ات. سلام بر تو که اتش، کوتاه تر از دامنت نیافت.

تو را خوب تر از شام غریبان، زینب می شناسد و تو بهتر از همه، شام غریبان را. شام غریبان، تو را خوب می شناسد؛ تو را که آن قدر پدر پدر کردی و “یا عمتی و یا اخت ابی! این ابی” گفتی تا در روشنای حضور حسین غوطه ور شدی.

سلام بر تو؛ به آن زمان که در هیاهوی غبار و سوار، اشک و مشک و ستیغ و تیغ، حسین را در خلسه و خون و خاکستر رها دیدی.

شلاق ها، احترام تو را نگه نداشتند. خرابه ها، کفش های سه سالگی ات را طعنه زدند. تازیانه ها، پیش پایت سرخم نکردند. دهان های تهمت، از چشم های معصومت شرم نشدند و مردان شقاوت، کودکی ات را رحم نکردند.
بشکند پاهایی که گلبرگ های نازنین سه ساله کربلا را لگدمال نمودند!
بریده باد دست هایی که شاخه ی عمر گل باغ رسول الله را شکستند!

برای شادی دل کوچک گل زیبای کربلا که در خزان نامهربانی ها پژمرد، بیایید با همه ی گل های داغدار بی باغبان، مهربان تر باشیم!

دکتر عبداللطیف نظری