عزت و آزادگی

امام حسین علیه السلام با جواب ردی که به آل یزید داد، برای انسانهای روی زمین فهماند که عزت و آزادگی قابل فروش نیست و نمی توان در مقابل مال و قدرت و حکومت، آزادگی را زیرا سوال برد و انسان بالفطره، ذلت پذیر نیست؛ ایستادگی امام حسین با لشکر قلیل خودش در برابر هزاران نفر و ده ها هزار نفر، این را واضح ساخت که به هیچ قیمتی نباید انسان عزتش را معامله کند، او میدانست که انسان عزت و آزادگی را از رب العزه اخذ کرده است و «ان العزه لله و لرسوله و للمومنین». آنچه از خداوند اخذ شده باشد، قابل معامله نیست.

حفظ عزت و حریت، تاریخ انقضا هم ندارد؛ در هر کجا و در هر زمانی که انسان در مقابل سلطه های جور و ظلمه و اعوان ظلمه، حریت و عزتش را در مقابل اخذ مقام چند روزه معامله نکند. عزت و آزادگی، چون ملهم از خدایی ازلی و ابدی است، لذا حفظ عزت و حریت، انسان را جاودانه می سازد. بودند آزادی خواهان و عزت طلبانی که در برابر ستمکاران تاریخ، سر خم نکردند و زندان و حتی رفتن به قبرستان را بر قصر های مرمرین و کاخ های زرین ترجیح دادند، دیروز و امروز و فرداها اسامی آنها در تاریخ جاوادانه هست و به نیکی از آنها یاد می گردد.

هستند عده ای که با ریش و لباس اسلامی و دینی مزین و ملبس هستند و تسبیح بر کف و توبه بر لب نیز هستند اما با کوچکترین تلنگری و گوشه چشمی از طرف قدرت های جور، رنگ باخته و چاردست و پا به خدمت ستمکاران در می آیند؛ چه بسیارند آنهایی که عزت و حریت شان را به ثمن بخس معامله کرده اند و تملق و تعلق را به اندازه ای رسانیده اند که انگار خدایش همان حاکم است و روزی دهنده اش نیز همان است.

جمله ای قشنگی از امام خمینی نقل است که می فرمود کسی که در برابر خدایی واحد و احد، سجده کرده باشد، در برابر خلق خدا و شاه و رئیس جمهور، سر خم نمی کند.

بنابراین؛ ما اگر حرفی از عزت و آزادی و آزادگی در کربلای سال ۶۱ هجری می زنیم باید اول تکلیف ما با خودمان روشن شود که نشود خودمان در کمند تعلقات حزبی و قومی و لسانی و غیر ذالک گیر مانده باشیم و از حسینی حرف بزنیم که او زهرچه رنگِ تعلق می پذیرفت، آزاد و رها بود. صحبت از رهایی و آزادگی، فرعی از آزاد بودن و عزت داشتن خودی است و مسلم است که انسان ذلیل و در بند، نمی تواند از افراد آزاده و عزیزی حرف بزنند که تا آخرین نفس شان از عزت و حریت شان پاسداری کردند.

علی ظفر یوسفی