چرا هنر در بین روحانیون کمرنگ شده؟

ممکن است به ذهن برسد که استعدادش را ندارند! اما چنین نیست، تجربه ثابت کرده که در دو دهه اخیر بخشی از بهترین های هنر و فرهنگ در دامان حوزه علمیه پرورش یافته اند(مثل استاد مظفری، آقای خاوری، خانم حسین زاده، آقای نوری، استاد قدسی و ده ها شخصیت دیگر …)

آیا حوزه تغییر کرده یا روحانیون

عوض شدند؟

جواب: هیچکدام !

حوزه گسترده تر هم شده، روحانیون هم فعالتر هم شده اند ولی باید گفت:

“جنس هنر فرق کرده”

تا یک دهه قبل هنر بیشتر در قالبهای ادبیات عرضه می شد: شعر، داستان، رمان و… اما امروزه هنر به سمت هنرهای تجسمی رفته و جنسش تغییر کرده. تا آنزمان طلبه بود و کاغذ و قلمش، مردم هم می پسندیدند و حتی تشویق می کردند؛ جنس طلبگی با جنس هنر آن روز سازگار بود.

اما برای بهره گیری از هنرهای امروزی باید دست به کارها و وسائلی بزنی که جامعه خیلی دوست ندارد روحانی که در ذهنش ساخته است را در آن وادی ببیند و اینچنین شده که در این سالها حضور روحانیون در وادی هنرهای مدرن به حداقل ممکنه رسیده که به یقین این توقف در دنیایی که پرشتاب حرکت میکند میتواند بسیار خسارت بار باشد.

یادمان باشد؛ پیامبر ما با استفاده از بهترین هنر زمان خودش به تبلیغ می پرداخت.