هم‌آغوشی ملال آور

سفر امیر خان متقی به تهران به منظور شرکت در یک اجلاس بین المللی با موضوع فلسطین از دو جهت، مهم و قابل بررسی است.

اول اینکه هیچ کشوری و از جمله ایران، تا کنون طالبان را به رسمیت نشناخته اند، با این وصف، آیا می‌توان متقی را با عنوان وزیر خارجه افغانستان به چنین اجلاسی دعوت کرد؟

کرسی های افغانستان در نهادهای بین‌المللی و سازمان ملل تا کنون در اختیار طالبان نیست‌  و این گروه در هیچ جلسه رسمی با عنوان مقام حکومتی افغانستان اجاره حضور نیافته اند.

از نظر حقوقی، چون هیچ کشوری حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته، در نتیجه مقامات طالبان نمی‌توانند از حکومت افغانستان در مجامع رسمی نمایندگی کنند.

البته بسیاری از کشورها و نیز سازمان ملل، با توجه به نیازهای موجود و ضرورت ها، سطحی از تعامل را (که گاه در حد یک حکومت رسمی است) با طالبان دارند، اما مدام تاکید می‌کنند که این تعاملات، بر اساس ضرورت است و در نتیجه، کماکان، کرسی های افغانستان در اختیار این گروه نیست.

بنابراین دعوت از امیر خان متقی به تهران اگر با عنوان وزیر خارجه افغانستان انجام شده باشد، فاقد وجاهت قانونی و حقوقی است.

اما نکته دوم این است که چرا وزارت خارجه ایران، باید ریسک دعوت رسمی کسی را بپذیرد که هنوز نزد خود آنها هم رسمیت ندارد؟

در دو سال گذشته، وزارت خارجه ایران بر خلاف نهادی که متولی عملی امور افغانستان است، مخالف جدی طالبان بوده اند و این اختلاف نظر، بارها خبرساز شده است.

به نظر من، دستگاه دیپلماسی ایران، به خوبی، تحولات افغانستان را در نظر دارد و به روشنی دریافته که در تحولات آتی (با کارگردانی آمریکا)، هیچ نقشی برای ایران وجود ندارد.

ایران با خطای راهبردی همان نهاد متولی، تمام ظرفیت های خود در افغانستان را در دو سال گذشته به پای طالبان ریخته و آنها را ضرب در صفر کرده است.

در نتیجه، وزارت خارجه ایران با اینکه می‌داند طالبان، هیچ وقت با ایران برادر نخواهد شد، اما در شرایط فعلی ناچار شده برای کمتر کردن آسیب خنجر های طالبان، آنها را در آغوش بکشد.

این هماغوشی زشت و زجر آور، اشتباهی جدید در پی دو سال خطای راهبردی گذشته است و هیچ نفعی برای ایران نخواهد داشت.

برای ایران، هنوز فرصت اندکی در جهت بازسازی اعتبار خود در میان مردم افغانستان باقیست. اعتباری که بخش عمده آن توسط تیم تطهیر و باقیمانده آن توسط اداره اتباع در حال حراج شدن است.

مردم افغانستان اصلی ترین سرمایه ایران در افغانستان است که هم‌چنان مورد غفلت قرار میگیرد.

سید احمد موسوی مبلغ