ازشلاق شرعی تاشلاق سیاسی

این روزها پروژه شلاق زنی‌ طالبان تحت عنوان اجرای شریعت به یک “مد” تبدیل شده و بازار داغ پیدا کرده است‌، طالبان آن را در دادگاه های‌ صحرایی‌ با افتخار اجرا می‌کنند؛ هرچند این گروه خوب می دانند که‌ بازگشت این پروژه برایشان هزینه های سنگینی در پی‌ خواهد داشت‌ با آنهم با افتخار و سر بلندی عملی می‌کنند و در برابر هیچ کس وهیج نهادی پاسخگو نیستند.

پرسش‌ اساسی اینست، اجرای چنین احکامی باچنین مکانیزم و روشی، چقدر با شریعت مطابق دارد و اساسا طالبان در پی تطبیق شریعت اسلامی هستند یا با اجرای چنین احکامی، در پی ایجاد وحشت و اعمال خشونت بعنوان قانون و گروگان گیری مردم افغانستان و باج گیری از جهان هستند؟

۱) پرواضح است که‌اجرایی شریعت اسلامی درقالب بر گزاری دادگاه های صحرایی، شرایط مخصوص خودرا دارند، نیاز به‌ شهود و اسناد و مراحل طولانی تحت عنوان داد گاه ثلاثه اسلامی وتثبیت مستندات غیر قابل انکار دارد؛ شیوه کنونی طالبان نه با مبانی فقهی مذاهب اسلامی سازگاری دارد ونه با معیار های محاکم اسلامی مطابقت دارد بنابر این، تطبیق اینگونه احکام فقط و فقط برای ایجاد وحشت و ترس میان توده ها، انجام می‌شود.

۲) دادگاه های صحرایی در حالت های جنگی برگزار شده می توانند درحالیکه گروه طالبان و حلقاتی ادعای برقراری کامل حکومت اسلامی وامنیت‌ سرتاسری درکل کشور را دارند بنا بر این تناقضات گفتاری و تفاضلات رفتاری این‌گروه نشان‌ از این دارد که با اعمال اینگونه رفتار های خشونت آمیز مانند عصر جاهلیت و بربریت، درپی‌گروگانگری مردم افغانستان و باج گیری از جهان هستند.

۳) شلاق زنی زنان و اعدام و تیر باران مردان تحت عناوین مفاسد اخلاقی وعضویت درجبهه مقاومت بی‌ آنکه ثبوت گردد، خود یک‌ عمل‌ مجرمانه و خلاق مبانی احکام اسلامی شمرده می‌شوند، بنابراین این شلاق، شلاقهای ستمگری به منظور گرفتن زهر چشم ازمردم افغانستان واغراض‌ سیاسی اجرا می‌شود نه‌ تطبیق شریعت‌ اسلامی، به‌ عبارت دیگر، این شلاق، نه شلاق شرعی محسوب میگردد که شلاق سیاسی به منظور ارعاب مردم افغانستان محسوب میشود.

۴) تغذیه‌ پولی بی‌حساب و کتاب ایالات متحده آمریکا بصورت هفته وار و همچنین سکوت مرگباردادگاه‌ جزایی بین المللی (ICC) در قبال گسترش اعدام های صحرایی گروه طالبان و حقانی‌ بعنوان مشوق های‌ اصلی شمرده میشود و بیشتر این گروه را تشویق کرده است.

درنتیجه، گسترش روزافزون اعدام ها، تیر باران ها و همچنین شلاق زنی ها، نه اجرای شریعت اسلامی‌ محسوب می شود بلکه‌ به‌منظور گرفتن زهر چشم از مردم بی‌دفاع و باجگیری های مالی وسیاسی از جهان، انجام می‌شود.

احمد بصیر بیگزاد