دهم حوت، روز نکبت و سیاه

دو سال پیش در چنین روزی، بین طالبان و آمریکا توافق‌نامه صلح امضا شد و این آغازی برای مصون ماندن نظامیان خارجی از شعله‌های جنگ در افغانستان و تداوم کشتار افغان‌ها بود. در آن لحظه، ملابرادر و زلمی خلیل‌زاد لبخند معنادار و زهرآگینی بر لب داشتند که از نقشه شوم آن‌ها برای مردم حکایت داشت. در واقع توافق‌نامه دوحه، سند اسارت شهروندان افغانستان و افغانی کردن جنگ آمریکا در افغانستان بود که در نتیجه آن، بار سنگین جنگ به دوش افغان‌ها گذاشته شد.
در این روز سیاه، جنگ‌افروزان خارجی که آغازگر جنگ در افغانستان بودند، در امنیت کامل قرار گرفتند و این‌بار بازهم مردم بودند که تاوان اعتماد به آمریکا را پرداخت کردند. همان تاوانی که قبلاً به خاطر اعتماد به همسایگان خود نیز پرداخت کرده بودند.
توافق‌نامه طالبان و آمریکا، یادآور کودتای کمونیستی هفت ثور ۱۳۵۷خورشیدی علیه ملت افغانستان و زنده کردن خاطره تلخ ورود گانگسترهای جهادی در هشتم ثور ۱۳۷۱خورشیدی به کابل بود. در حقیقت، توافق‌نامه دوحه ماهیت جنگ را در افغانستان تغییر داد که خشونت‌ها را خونین‌تر و پیچیده‌تر کرد و دست گروه بدوی و متحجر را برای تداوم کشتار مردم افغانستان بازتر گذاشت.
سخن پایانی این که امروز سندی بین طالبان و آمریکا امضا شد که حاصل آن به گروگان گرفته شدن ۳۵ میلیون نفر توسط یک گروه آشوب‌طلب و تمامیت‌خواه در افغانستان است. بنابراین، دهم حوت برای ملت افغانستان، روز شوم، بدیمن و نکبت به شمار می‌رود.

محمد مرادی