از خود شروع کنیم

در جامعه جهل‌زده ما، تقریبا حق، انصاف و عدالت معنا ندارد. بسیاری، با معیار قراردادن قبیله خود، علیه دیگران نفرت می‌پراکنند. چنان سخن می‌گویند که گویا این قبیله آن‌هاست که به دیگران جان داده‌ و هستی بخشیده است. همین که هم‌همه‌ای به‌پا شود و معرکه‌ای آراسته شود، در میان این گرد و خاک هرکس به دنبال صف قبیله خود می‌گردد تا به‌یاری آن، تیری به سمت دیگران رها کند؛ تنها چیزی که در این میان سئوال نمی‌شود، حق، عدالت و انسانیت است.
در جامعه‌ی که انسانیت افول کند و اخلاق به انحطاط گراید، انتظار خوشبختی، شکوفایی، پیش‌رفت و عدالت انتظار بیهوده است. اگر عدالت می‌خواهیم رفتار ما باید عادلانه باشد، اگر حقوق می‌خواهیم، باید حقوق دیگران را رعایت کنیم، اگر از انحصار بیزاریم باید رفتار شمول‌گرا داشته باشیم، اگر انصاف می‌خواهیم، خود باید منصف باشیم، اگر انسانیت می‌خواهیم، نخست خود باید عمل‌کرد انسانی داشته باشیم. اشکال کار در این‌جا است که اکثر ما، از اصلاح خود غافل هستیم، تمام وجود ما را نفرت و عقده‌های دیگرستیزی، ضد انسانی و ضد حقوق‌بشری فرا گرفته‌است و از میان این باتلاق، فریاد اصلاح جامعه را سر می‌دهیم به این دلیل است که نمی‌توانیم قدمی به‌جلو برداریم.

دکتر سید جواد سجادی