از چاه قومی آب در نمی‌آید

وقتی از حق قومی سخن گفته می‌شود، هر حقه‌باز و شیادی می‌تواند از راه برسد و دکان باز کند و خود را نماینده یک قوم خاص جا بزند و سهمی از قدرت را به نفع خود و اطرافیانش مصادره کند یا خواهان مطالبه آن گردد. جامعه افغانستان، بیش از سی‌ سال است که با تورم این نوع دکان‌ها و صحنه گردانی این شیادهای سیاسی و در مواردی با جدال‌های آن‌ها، روبرو بوده‌است.

اما آنگاه که از حقوق انسانی و شهروندی و از آزادی‌های فردی و شایسته‌سالاری سخن گفته می‌شود، فضا برای شیادها همواره نمی‌شود در این صورت، تنها به چند وزارت و چند معاونت توجه نمی‌گردد، بلکه در این صورت عدالت، توزیع ثروت، توزیع امکانات و توسعه متوازن ملاک است. وقتی توده‌ی مردم تاجیک، هزاره و ازبک محروم باشند و از عدالت و توسعه در مناطق آن‌ها خبری نباشد، بودن چند وزیر و معاون، در دستگاه حکومت، چندان دردی را دوا نمی‌کند. سه دهه گذشته، گواهی بر این ادعاست. پس برای ساختن جامعه بهتر و آینده بهتر، مبارزه و تلاش باید در جهت حقوق بشر، حقوق شهروندی، عدالت اجتماعی و آزادی‌های فردی باشد، از دل چاه حقوق قومی آب زلال در نمی‌آید.

دکتر سید جواد سجادی