کمپاین مشروعیت بخشی در برابر هیچ!

تعامل چیزی خوبی است، اما این تعامل چرا همسو با شورای علما و احیاناً با خود شورای علما صورت نمی‌گیرد؟! طالبان از بحران مشروعیت رنج می‌برند. آنها در نزد افکار بین المللی متهم‌اند که از راه زور و غلبه به قدرت رسیده‌اند و هیچ پشتوانه مردمی و مشروعیت و مقبولیت ملی ندارند. حقوق اساسی اقوام، مذاهب و شهروندان را رعایت نمی‌کنند. حکومت تک قومی و تک صنفی تشکیل داده‌اند و همه اقشار و اصناف، از جمله شیعیان و زنان از حقوق اساسی خود محرومند. شیعیان کوج اجباری داده می‌شوند و زنان زیر شلاق زندگی می‌کنند و از تحصیل و کار منع شده‌اند. طالبان پایگاه مردمی ندارند و مردم افغانستان از آنها بیزارند.

درست به همین دلیل هیچ کشور جهان، حتی حامیان این گروه آنها را به رسمیت نشناخته‌اند. اما کمپاین جناب مهدوی و جناب واعظ‌زاده بهسودی برای طالبان فراتر از هر گپ و سخن، دو پیامد زیان‌بار را به طور قطعی دارد:

۱. نخستین پیامد منفی این کمپاین ناسنجیده، ایجاد دو دستگی در جامعه شیعیان است. قبل از این دو بزرگوار، شیعیان از آدرس شورای علمای شیعه با طالبان وارد گفتگو شده بودند. انتظار می‌رفت که همین یک آدرس تقویت شود و شیعیان یکپارچه با گروه طالبان مواجه باشند. جناب مهدوی و واعظ‌زاده بهتر بود با عبرت گرفتن سه دهه انشقاق و انحصارگرایی در جامعه شیعیان، مسیر ناکام گذشته را دوباره دنبال نمی‌کردند. ثمره تلخ تفرقه و قرت‌طلبی رهبران خودخوانده قبلی را همه چشیدند. آن‌ها اگر ترکیب شورای علما را قبول نداشتند، می‌توانستند مشکل خود را با این شورا از راه گفتگو حل کنند و صف واحد مردم را نشکنند. ممکن است طالبان در قبال این کار وعده‌هایی به مهدوی و واعظ‌زاده داده باشند‌، اما آیا رسیدن به چوکی‌ دون‌پایه در قبال تضعیف موضع شیعیان می‌ارزد؟!

۲. چنین اقدامات خودسرانه، پیام خلاف واقع به جهان مخابره می‌کند و باعث تقویت موضع طالبان در برابر جامعه جهانی می‌شود. طالبان که در عصر جدید با زبان دیپلماتیک آشنا شده‌اند، زین پس با قاطعیت در برابر منطق جهانی استدلال خواهند کرد که شیعیان نه تنها موضع منفی با سیاست‌های ما ندارند، بلکه برای بیعت و همکاری با ما با هم مسابقه گذاشته‌اند! جعفر مهدوی می‌خواهد بدون هیچ امتیاز از سوی طالبان به شیعیان، مصالح جمعی را به رایگان با طالبان معامله کند. او که در ۲۰ سال گذشته نتوانسته از سد تیکه‌داران قومی عبور کند و اشتهای قدرت‌طلبی خود را ارضا نماید، اکنون در سخت‌ترین شرایط می‌خواهد بر همه مصالح و منافع جمعی پا بگذارد و جای معامله‌گران پیشین را اشغال کند.

تعامل خوب است و کسی با تعامل مشکل ندارد. اما این تعامل نیست، بلکه دادن مشروعیت به طالبان، تقویت موضع آنان در انحصار قدرت و امتیازات و زیر پا گذاشتن مصالح و منافع جمعی شیعیان است.

سید محمد حسینی