بمب صوتی کابل، قوی‌ترین بمبی که بر سر طالب فروریخت!

دیشب، در فضای کابل طنین “الله اکبر” پیچید. این صدا در کابل، غریبه نیست، شناخته‌شده‌است. بمب صوتی‌است که کارآیی‌اش بالاتر از بمب اتمی و مادر بمب‌ها است.

مادر بمب‌ها نتوانست طالب را قلع و قمع کند، اما مطمین باشید که این صدا بر بیداد طالبان نقطه پایان خواهد گذاشت.
کابل از این بمب همواره در راستای مبارزه علیه مزدوران و اجیران بیگانه استفاده کرده است و امشب یک‌باری دیگر استفاده کرد.
در کابل، بلخ و هرات، گنجینه غنی از فرهنگ و ادب اسلامی وجود دارد که نشان می‌دهد اسلام مردم افغانستان مترقی‌ترین خوانش اسلامی بوده‌است. به تعبیر یکی از فضلا، اسلام افغانستان به “دیگ هم‌جوشان”ی می‌ماند که با هیچ فرهنگی سر ستیز نداشته و کوشش می‌کند دستاوردهای همه فرهنگ‌ها جذب کند. یعنی که آغوشش به روی هرگونه تنوع، تحول و نوآوری باز است. چنین اسلامی از بنیاد با خوانش طالبان ناسازگار است.

معنای دیگری این سخن آن است که ما یک گنجینه قوی از تفکر ضدطالبانی در اختیار داریم. پس فرصت آن فرارسیده که پژوهش‌گران ما با استفاده از این گنجینه، جنبش “الله اکبر” را تیوریزه کرده و با این اسلحه قوی به مصاف طالبان بروند.
من در روزهای آغاز خیزش‌های مردمی تاکید می‌کردم که باید قرائت ما از اسلام را تعریف کرده و با آن روایت به مصاف طالبان برویم. یکی از مزیت‌های شکل‌گیری جنبش الله اکبر، این است که برای ما همین مساله را گوش‌زد کرد که در مبارزه با طالبان نباید عرصه دین را برای تُرک‌تازی آن‌ها خالی گذاشت. باید در این میدان نیز به مصاف شان رفت و شکست شان داد.

عبدالشهید ثاقب