بس های شهری عجیب در کابل

حدود ۳ سال قبل شهرداری کابل با هیایو خبر داد که قرار است یک هزار بس شهری از کشور هند خریداری شده در شهرهای کلان کشور از جمله شهر کابل برای ترانسپورت شهری مورد استفاده قرار گیرد.

شهرداری در همین ارتباط ایستگاه های شهری را در سرکهای شهر ایجاد کرد که از ظاهر این ایستگاهها به نظر می رسد پول کلانی به شرکت قراردادی مجری پروژه پرداخت شده باشد.

در اولین باران فصلی، رنگ سرخ ایستگاهها مثل دوغ شسته و روی سرکها جاری شد و گم شد که اعتراضات همه گانی را در فضای اجتماعی برانگیخت. درنهایت شهرداری کابل اعلان کرد که رنگ رفته به جوی را سر شرکت قراردادی دوباره به جوی بازخواهد گشتاند.
در این مدت مردم شاهد بودند که ایستگاههای ایجاد شده یا طویله شترهای شهر شد یا شاش خانه شهروندان شد یا خوابگاه معتادین شد یا زایشگاه سگها شد یا فروشگاههای کنار جاده ای شد یا آشغال دانی شد و …و تنها کاربردی که پیدا نکرد، ایستگاه بسهای شهری بود.
در کمال حیرت و بعد از سه سال، حالا شاهد هستیم که شهرداری کابل با بوغ و کرنا از بسهای “نمایشگاهی” و “موزه ای” پرده برداری می کند که قرار است مورد استفاده ترانسپورت شهری وعده داده شده قرار بگیرد. (سگرت کشیدن در آن ممنوع است و احتمالا هواکش هم دارد ههههههههههههههه)

درست است که از تاریخ مصرف این بسهای کهنه حد اقل یک قرن گذشته و شیک و مفشن نیست و آدم با دیدن آنها به یاد صحنه هایی از فیلمهای جنگ جهانی دوم می افتد که سربازان خشک و خشن نازی زنان و کودکان یهودی را بر بسهای مشابه سوار کرده راهی کوره های آدم سوزی می کردند اما برای جامعه ای که نان و آبش از پول خیرات و مالیات شهروندان نا مسلمان گدایی می شود، استفاده از آن ننگ و عار نیست.
حرف اصلی این است که پول آن یک هزار بس شهری وعده داده شده چی شد؟ پول ایستگاههای مفشن که ساخته شد از کجا شد؟ آیا ادعای مقامات مسوول دروغ و فریب بوده است؟ و چه شد که چنین شد؟

حسین ریحانی