بهسود، آخرین ایستگاه جمهوریت!

در شرایطی که حکومت از لحاظ سیاسی و نظامی تحت فشار طالبان و برخی رهبران احزاب و گروه های سیاسی قرار دارد و شمشیر تیز طالبان در حال بریدن گردن جمهوریت است، درگیر شدن حکومت با مردم هزاره که صادق‌ترین حامی حکومت است نهایت بی‌تدبیری و جهالت می‌باشد و مشکوک به نظر می‌رسد.

منافع حکومت بیش از دیگر گروه‌های قومی و مذهبی و سیاسی با منافع هزاره‌ها گره خورده است. این واقعیت در تحوّلات کنونی به نیکی آشکار است؛ هزاره‌ها پس از حکومت کنونی، نخستین قربانیان امارت اسلامی خواهند بود. جمهوری اسلامی با این‌که نسبت به هزاره‌ها نگاه تبعیض آمیز دارد و در فرصت‌ها و ظرفیت‌های کشور آنان را با دیگر اقشار برابر نمی‌بیند و نمی‌داند؛ با این‌هم منافع مشترک ایجاب می‌کند که برای عبور از این وضعیت خطیر و دشوار و حفظ جمهوریت در پهلوی هم باشند.

فراموش نشود که در بیست سال پسین، مردم هزاره و شیعه با رفتارهای اجتماعی و فرهنگی خود ثابت کرده‌اند که مدنی‌ترین شهروندان کشور هستند. بهترین‌های پیشرفت درسی و علمی، بهترین‌های ورزشی و بهترین‌های اختراعات از این مردم بوده‌اند. با این‌که این مردم در خیابان‌های کابل قتل عام شده‌اند، مساجد و حسینیه‌ها بر سرشان خراب شده و بهترین جوانان خود را آغشته به خون دیده‌اند. در شاه‌راه‌های سراسر کشور و دره‌های دشوارگذار سر بریده‌ شده‌اند؛ امّا بدون مزد و منّت امنیت مناطق خود را حفظ کرده و از نفوذ تروریستان و دهشت افکنان جلوگیری کرده‌اند و هیچ گاه در برابر حکومت صف‌آرایی نکرده‌اند.

با توجّه با آن‌چه گفته شد، به نظر می‌رسد یورش نیروهای امنیتی به بهسود و درگیر شدن با مردم هزاره‌جات کار نفوذی‌های طالبان در درون حکومت باشد. طالبان که خود را در آستانه رسیدن به ارگ کابل می‌بینند، تلاش می‌کنند آخرین موانع نظامی و سیاسی را از سر راه خود بردارند. تردیدی نیست که مردم شیعه و هزاره‌ منافع خود را در موجودیت جمهوریت می‌بینند و امارت اسلامی را حکومت قومی و مذهبی آلوده به تبعیض می‌شناسند. به این دلیل هزاره‌ها مهم‌ترین نیروهای مدافع جمهوریت و مانع سرسخت ایجاد امارت اسلامی می‌باشند.
جدا کردن هزاره‌ها از حکومت طرح خطرناکی است که می‌تواند توطئه دشمنان حکومت و نفوذی‌های طالبان باشد. یورش به هزاره‌جات، هزاره‌ها را از حکومت جدا می‌کند، باعث تقویت نیروهای مخالف حکومت می‌شود، حکومت را رو به ضعف می‌برد و باعث تقویت طالبان خواهد شد. فراموش نشود که بخشی کلانی از بدنه نیروهای امنیتی را جوانان هزاره تشکیل می‌دهند. با درگیرشدن حکومت با هزار‌ها این نیروها، دیگر در نیروهای امنیتی خدمت نخواهند کرد و به جبهه مقاومت هزاره‌جات خواهند پیوست.

بدون تردید نفوذی‌های درون حکومت، آدرس مخالفان را به حکومت غلط داده‌اند. اگر نیروهای امنیتی توانایی دارند، در برابر دشمنانی صف‌آرایی کنند که با انتحار و انفجار و راه‌گیری و یورش‌های متوالی، مردم را قتل عام و جاده‌ها را بند و آبادی‌ها را تخریب می‌کنند.چرا به سراغ علیپور رفته‌اند که در پهلوی نیروهای امنیتی با گروه‌های تروریستی می‌جنگد. علیپور و مانند او پدیده‌های مردمی هستند؛ ناامنی‌های گسترده، جولان گروه‌های تروریستی، حاکمیت تبعیض مذهبی و قومی و ضعف حکومت، علیپور را آفریده است. علیپور از میان توده‌های مردم برخاسته و واکنش مردم به جولان گروه‌های تروریستی می‌باشد. علیپور و نیروهایش وضعیت امنیتی بخشی از کشور را بهبود بخشیده و با گروه‌های تروریستی و زورگیر مبارزه کرده و مرزهای هزاره‌جات را از خطر تهاجم طالبان و داعش مصون نگه داشته است.

درگیری در بهسود آتشی است که اگر مهار نشود سراسر مناطق مرکزی و تمام مناطق شیعه‌نشین کشور را در بر خواهد گرفت. در این صورت حوادث بعدی برای حکومت و مردم تلخ و ناگوار خواهد بود.
سیّد اسحاق شجاعی/ خبرگزاری اطلس